Recensie

G. Raf Zerk 28 Liefde op het kerkhof


Ik heb altijd al moeite gehad met de naam van deze reeks. Ok, de naam verwijst wel naar het beroep van het hoofdpersonage, maar in het Frans klinkt Pierre Tombal, toch wel veel aannemelijker als naam van een persoon dan G.Raf Zerk. Misschien hadden ze wat verder moeten denken dan een letterlijke vertaling. Maar na 28 delen gaan ze de reeksnaam nu ook niet meer veranderen zeker. Eigenlijk sta ik er ook nu pas bij stil, waarschijnlijk doordat onze sympathieke doodgraver hier eens letterlijk bij zijn naam vernoemd wordt in een dialoog en dan bekt die G. Raf niet zo lekker als voornaam (waarvoor zou die G. eigenlijk een afkorting zijn?). Maar kom laten niet gaan zeuren, het leven is al veel te kort om ons druk te maken over zo’n details.
Na al die jaren zou je denken dat nu toch wel alles verteld is wat grappig zou kunnen zijn aan de dood? Doordat Cauvin in het vorige deel een nieuw personage aan de cast heeft toegevoegd heeft de reeks een nieuw elan gekregen. Na al die jaren kregen G.Raf Zerk en Pietje de dood het gezelschap van een frisse jonge dame: het leven. Ze is niet direct de beste vriendin van Pietje wat regelmatig voor vuurwerk zorgt. Hun onderlinge strijd is er soms letterlijk een op leven en dood. Die strijd kunnen we zelfs live volgen op de hartmonitor in het ziekenhuis, spannender dan de zoveelste voetbalmatch. Het leven jaagt de dood ook graag op stang door overal bloemen, vlinders en zo rond te strooien op Pietjes terrein: de begraafplaats van G.Raf Zerk. Onze grafdelver moet dan ook regelmatig tussenbeide komen om de kemphanen uit elkaar te halen.
Zoals de titel van dit album al aangeeft staan er deze keer ook een aantal grappen in over het liefdesleven van onze favoriete grafdelver, of het ontbreken er van omdat de geschikte kandidates altijd op de vlucht slaan voor zijn werkomgeving en de aanwezigheid van Pietje de dood. Er zit ook een ontroerend verhaaltje in over G.Raf zijn liefdesleven, als het grappig bedoelt is ontgaat de clou mij volledig maar het is wel ontroerend.
Daarnaast komen ook de klassiekers weer aan bod: vreemde begrafenissen, de eeuwige strijd tussen de grafdelver en de uitbater van het crematorium.
In de achtergrond zitten er zoals vanouds weer regelmatig verwijzingen naar bekende figuren verborgen. In het vorige album was dit nogal massaal in een strandscene vol bekende stripfiguren, deze keer heb ik alleen maar Johnny Hallyday herkent als buste. Maar er zullen er wel meer verborgen zijn. Als je zeker wil zijn dat je alle knipoogjes ontdekt kan je dit verifiëren om de site van Marc Hardy zelf.

Door het toevoegen van “het leven” heeft de reeks zichzelf weer wat vernieuwd en blijven de grappen niet de zoveelste variant op hetzelfde thema. Fijn om te weten dat er toch nog zekerheden zijn in het leven!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.