Recensie

Golias 1 De verloren koning


Net zoals andere voorstellen voor een spin-off in de “werelden van Thorgal” (Saga Valta en Asgard) is deze niet weerhouden, maar voldoende bevonden om het op eigen krachten te proberen.
In tegenstelling tot de andere twee, doet deze me terug denken aan mijn jeugd, waarin ik menig boek over onder meer de Griekse en Romeinse legendes en mythes verslonden heb. Zoals in de typische Griekse mythes, krijgt onze held, Golias, een onmogelijk geachte opdracht te vervullen, tegen een achtergrond van verraad.

Maar laat ik toch maar eerst starten met het begin: Een koninklijk koppel heeft problemen om nageslacht te verwekken, maar na de hulp van een tovenaar (een medicijnman uit Nubië) lukt het toch. Golias is de zoon waarop gehoopt werd.. behalve dan door de broer van de koning, die liever zijn eigen zoon als opvolger zag. Zoveel jaar later is de moeder gestorven, de koning hierdoor verbitterd en Golias een man in wording. En nog steeds is die broer er, broedend en wachtend op zijn kans. Hij krijgt die ook of beter hij creëert die ook: hij vergiftigt de koning. Het enige medicijn bestaat uit de bloem van een uiterst zeldzame boom, die slechts éénmaal per jaar zichtbaar is. Golias gaat er op af, maar achter zijn rug doet de broer van de koning rustig verder met zijn plan en gijzelt de zus van Golias, Aerena. Dit is een echt Grieks drama, verpakt in een strip. Ik hou daar wel van.

Regelmatig worden er ook leuke verwijzingen gedaan naar de Griekse cultuur. De medicijnman bijvoorbeeld, biedt als geneesmiddel een elixer aan van bij de tempel van Artemis in Efeze. We weten nog dat Artemis de Griekse jachtgodin was, maar eigenlijk was zij overgenomen van Artemis van Efeze uit Anatolië. Hier was zij de moedergodin van alle goden en godinnen, alsook de oerbron van alle dingen.
Daarnaast wordt er ook al wel eens met de naam gespeeld: Aerena is, veronderstel ik maar even, afgeleid van Aréna: de eigenlijke, zanderige kampplaatsen in de amfitheaters... en er wordt gevochten voor haar hand. Golias: een latijnse afleiding van Goliath (de reus uit Goliath en David), alleen liep het niet zo goed af voor die Goliath. Enzovoort...

Ik kende Lereculey, de tekenaar, nog niet, maar hij laat een goede indruk achter. Hij is er in geslaagd om verschillende elementen: Grieks ogende paleizen en steden, liefrijke natuur, monstertjes en actievolle vechtpartijen, overtuigend weer te geven. Ik waan me terug in de Griekse oudheid. Ook de inkleuring is een dikke voldoende, wat het geheel afmaakt.

In het kort: Grieks drama, dat ik zeker ga opvolgen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.