Recensie

De tombe van Alexander 1 Het manuscript van Cyrène
2 De poort van Ptolemaus
3 De albasten sarcofaag


Alexander de Grote begon ooit als koning van Macedonië. Door veroveringen werd hij leider van één van de grootste rijken in de oudheid, een rijk dat zich uitstrekte van de Ionische Zee tot aan de Himalaya. Hij was bijzonder kundig in oorlogsstrategieën en was dan ook ongeslagen in de strijd. Tegenwoordig wordt hij beschouwd als een van de meest succesvolle bevelhebbers ooit. Hij stierf op 32-jarige leeftijd aan een acute ziekte, waarna hij gebalsemd werd. Zijn lijk zou naar Macedonië vervoerd worden voor de begrafenis. Eenmaal onderweg echter, maakte Ptolemaios, een veldheer van Alexander, zich meester van het lijk en voerde het naar Egypte. Hij zette het lijk bij in een gouden graftombe te Alexandrië. Ptolemaios III, achterkleinkind van de veldheer, liet het goud omsmelten en verving de gouden tombe door een tombe uit albast. Later werd de tombe gesloten en vergeten, met als gevolg dat zijn laatste rustplaats tot op heden nog altijd niet gevonden is.

Het is dat laatste dat de kern vormt van het avonturen-verhaal in deze trilogie. Verschillende groepen zoeken naar de tombe van Alexander en de schat die er zou liggen. Wij volgen één bepaalde groep, waardoor de andere groepen onze tegenstanders zijn. Het is juni 1858 en we zijn in Alexandrië. Onze groep bestaat uit zeven avonturiers van divers allooi: een Franse norse oudere man van stand, zijn vurige roodharige dochter, de bordeel uitbatende moeder, een halfbloed (Egyptisch-Frans), een charmante heer en zijn vriendin en als laatste een speurneus. Best een leuke combinatie met het nodige vuurwerk. Te meer daar men toen algemeen dacht dat niet-Europeanen een ondergeschikt volk vormden en ook vrouwen werden niet geacht de broek te dragen. Gezien de samenstelling van de groep groeit het wantrouwen en conflict tussen de groepsleden, maar tezelfdertijd grijpt ook de liefde in. Als tegenstanders hebben we de Britten (die geholpen worden door een Belgische grafrover), maar ook de Egyptenaren die de kunstschatten in eigen land willen houden.

Het verhaal kent conflict, verraad, gevechten, ontvoeringen, martelingen en dood aan één kant, maar ook picknicks, vliegers in de lucht, gekerfde namen in een steen,... pure romantiek aan de andere kant. De combinatie van de twee is geslaagd: het voelt allemaal heel gebalanceerd ondanks de vaart in het verhaal.

Ik sta er op om de tekenaar, Julien Maffre, te vermelden. Zijn tekeningen zijn echte plaatjes. Je ziet duidelijk de rake penstroken waarbij hij de mensen lichtjes karikaturaal (de gezichtsuitdrukkingen worden een beetje uitvergroot) neerzet in een wondermooie omgeving. Ze zetten je aan om zelf mee te duiken in de ondergrondse ruïnes en mee te speuren naar de tombe. Je wil weten wat moois er achter de volgende muur ligt. De inkleuring bepaalt mee welke sfeer er heerst: soms sprookjesachtig, soms avontuurlijk en soms angstaanjagend. De tekeningen en inkleuring vormen het sluitstuk op dit spannend avontuur.

In het kort: een avontuur om mee te maken.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.