Recensie

Niklos Koda 11 De dans van de duivel


Dat het ooit eens moet mislopen als je je inlaat met magie, en dan zeker de zwarte, lijkt vrij evident. Het hoofdpersonage van dienst, Niklos Koda, mag het aan den lijve ondervinden. In vorig deel deed hij immers een beroep op de Spiborg (een demon) en werd hij ‘de man met het masker’. De toekomst voorspelt weinig goeds: hij zal vroeg of laat zichzelf verliezen in het masker. Geen leuke vooruitzichten. Daar tegenover staat dat z’n magische krachten exponentieel zijn toegenomen. Toch zou hij de vloek willen teniet doen. De enige uitweg daarvoor is het zesde boek vernietigen. Geen eenvoudige zaak gezien alle geïnteresseerden, of wat dacht u?!
http://images.sceneario.com/galeries/KODA/09.jpg
Dufaux verliet de piste waarin Koda de sympathieke verleider van dienst was die op z’n eigengereide, elegante manier de problemen oploste. In plaats daarvan is iemand gekomen waarvan het karakter subtiel maar o zo duidelijk veranderd is. Wie zich inlaat met zwarte magie kan nooit dezelfde blijven, weet u wel. De mystiek die oorspronkelijk heerste in deze reeks is zowat volledig verdwenen. In plaats daarvan is er een kentering gekomen waarin magie en veel hocus-pocus centraal staan. Het is een weinig aantrekkelijk wending waar minder plaats is voor een goed opgebouwd verhaal, maar des te meer voor overdreven magische gebeurtenissen.
Eigenlijk moet dit album het vooral hebben van z’n mysterie dat gecreëerd wordt rond Seleni, de dochter van de protagonist. De auteur laat duidelijk voelen dat zij een belangrijkere rol zal gaan spelen. Het is nog iets te vroeg om het te beoordelen, maar ik vermoed dat de keuze om de focus te verleggen naar de jongedame in kwestie een goeie zal zijn. Het staat de auteur toe om het ingeslagen pad te verlaten en deze albums opnieuw in een leeswaardige reeks te veranderen. En dat is best wel nodig, want anders zullen velen afstand nemen van Koda, vrees ik.
http://images.sceneario.com/galeries/KODA/03.jpg
De realistische tekeningen van Olivier Grenson zijn goed en aantrekkelijk. Hij munt vooral uit in het op papier zetten van mensen en dan in het bijzonder van de gezichten. Er wordt dan ook overvloedig gebruik gemaakt van close-ups. Enfin, de karakterkoppen die hij neerpent zijn echt een streling voor het oog.

Besluit: een beetje ontgoochelend verhaal met teveel hocus-pocus dat op het einde wel een aantal perspectieven opent. Ik geef de reeks nog even de kans...



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.