Recensie

De Rode Ridder 243 De hellevliet


De Roder Ridder geniet van een frisse zeelucht door zijn blonde haren, ondertussen een wormensteker bewonderend. Tot er een wijnkoopman met zijn goederen ten prooi valt aan een bende 'dieven' die genoegen nemen met het vernietigen van de wijnvoorraad van de brave man.
Een schip dat op een boogscheut van zijn aanlegplaats door de Rode Ridder werd gespot komt nooit aan, een reden dus voor Johan om tot daden over te gaan. In de kroeg van het dorp ontmoet hij Iseka en de pierensteker van het strand, Wimar. Samen gaan ze op zoek naar het verdwenen schip.

http://img4.wikia.nocookie.net/__cb20100522142021/deroderidder/nl/images/3/3f/Johan_jpg_554.jpg

De Rode Ridder hoeft geen introductie. Wie Johan en zijn wereld niet kent moet ofwel van Mars komen ofwel gedurende de laatste 2 eeuwen gehiberneerd zijn. Sinds Claus en Martin Lodewijk de reeks hebben overgenomen en ondertussen Marc Legendre als scenarist Lodewijk opgevolgd is, heeft de reeks een nieuw elan gekregen. Zowel qua tekeningen als qua verhaal. Toch stoort het me vaak dat men in de tekst nog de oud-Nederlandse woorden blijft gebruiken als 'rabauwen', 'geteisem', 'schobbejak' en vloeken als 'te droes'. Dit zorgt er zeker niet voor om jonge mensen aan te trekken om een oude reeks een kans te geven.

Het verhaal is goed te doen, behalve de passage met de reusachtige duizendpoot. Waarom die plots 'te berde' wordt gebracht, om even de woordstijl van DRR te gebruiken, is me niet duidelijk. Voor de rest kan je dit verhaal rekenen bij de betere middenmoot.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.