Recensie

Overlevenden - Kwantumanomalieën 3 3e episode


Een groepje jongeren strandt op een onbekende planeet nadat het ruimteveer waarmee ze naar Aldebaran gingen, desintegreerde toen het in aanraking kwam met kwantumanomalieën. De jeugdige en onervaren bende verkeert algauw in de problemen. Als 4 van hen dan ook nog eens een tijdsprong van 6 jaar maken nadat ze door een andere vorm van de kwantumanomalieën zijn getroffen, lijkt hun toekomst onzeker. In dit album zien we hoe die vier een stad bereiken waar tal van wezens samenwonen. De planeet waarop ze strandden, blijkt door de eeuwen heen immers bevolkt te zijn door heel wat verschillende rassen die ook vast kwamen te zitten op de planeet.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_222832.jpg
Leo. Nog maar eens. Die man schrijft wat verhalen samen! Aldebaran, Kenya, Verre Werelden,... Waar blijft hij de inspiratie halen? Zeker aan dit helse tempo. Enfin, feit is dat zijn albums nog steeds lijken te verkopen. Wat mij betreft met reden. Dat ik science-fictionfan ben, zal daar zeker in meespelen maar is zeker niet de enige reden.

‘Overlevenden’ heeft me weer helemaal in z’n greep! De insteek van het verhaal is niet nieuw (een kleine groep mensen strandt op een onbekende planeet na een onverklaarbare gebeurtenis), maar wat daarna volgt is volledig nieuw. Het is immers zo dat we deze maal vooral zicht krijgen op heel wat andere intelligente wezens die van andere planeten komen. Het gaat telkens om kleine groepjes die in mindere of meerdere mate afgezakt zijn naar een primitieve(re) beschaving. Ook bij het verzinnen van deze wezens toont Léo zich erg creatief en we zien bijgevolg velerlei creaturen de revue passeren.
Naast alle SF-elementen blijft Léo veel aandacht besteden aan inter-menselijke relaties. Lief, leed, onderhuidse spanningen, sex,... hij gaat niets uit de weg. Gezien de aanwezigheid van veel andere rassen, is het niet verwonderlijk dat daar nu ook de relatie en de gevoelens tegenover wezens die er heel anders uitzien dan ons, bijkomen. Daar wordt duidelijk minder aandacht aan besteed dan aan de gevoelens tussen de mensen, maar het is toch in het verhaal verweven. En dat maakt mee de sterkte van dit album (en deze reeks).
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_173958.jpg
Tot slot: het ziet ernaar uit dat we met deze reeks een stap nemen in de richting van het begrijpen wat er zich in de werelden van Aldebaran afspeelt. Enkele vreemde fenomenen die we kennen uit de andere reeksen duiken op en stilletjesaan mogen we beginnen hopen op de verklaringen waar we al zolang op wachten.

Over de man zijn tekenkunsten is al heel wat geschreven en meestal (altijd) is dat niet erg positief. De decors die hij creëert zijn goed en inventief, maar de gezichten van de personages stralen weinig emotie en leven uit. En dat is en blijft erg jammer. Ik zou dolgraag eens een verhaal van de man zien waarbij een andere tekenaar volledig zijn (of haar) gedacht mag doen. Volgens mij moet dat een uniek resultaat geven. Maar dan moet dat wel in een andere reeks zijn, want de continuïteit van deze reeks mag niet doorbroken worden...

Besluit: een niet te missen album voor al wie de Werelden van Aldebaran volgt!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.