Recensie

Betelgeuze 1 De planeet
2 De overlevenden
3 De expeditie
4 De grotten
5 De ander


Sorry, maar ik was wat voorbarig.

Mijn enthousiasme over 'Aldebaran' is na het lezen van 'Betelgeuze' aanzienlijk getemperd. Het verhaal blijkt nu toch overwoekerd door onderbuikgevoelens. Iemand met een origineel idee voor goede sciencefiction, wil kennelijk een roman of zo schrijven, maar komt niet verder dan ondermaatse soap.
Een echte roman kent psychologische ontwikkeling en is gericht op begrip, een soap is slechts gericht op verpozing of amusement. Nu is er niets tegen amusement, maar ook dat vraagt om geloofwaardigheid.
De onderlinge verhoudingen van Leo's figuren, zijn van een verbijsterende psychische simpelheid. Het lijkt wel of de schrijver te veel naar de bonobo's (dwergchimpansees) heeft gekeken, waar een 'ritje' de algemene pasmunt is binnen de relationele sfeer. En ja hoor, je kon erop wachten: het mensvrouwtje heeft gemeenschap met de alien. Ook toevallig dat het allemaal past.

Verder vond ik het een flauwe oplossing om de hoogst intelligente mantrisse stadia van primitiviteit te laten doorlopen, om aldus de vernietiging van een mensendorp op Altebaran te verklaren. Voor het verhaal had het achterwege laten van die vernietiging weinig verschil gemaakt.

In 'Betelgeuze' komen we er wel achter, wat bedoeld werd met 'de schade die de mensen in hun dwaasheid veroorzaken'. Op de achterkant van het eerste deel uit de reeks werd dat al aangekondigd, maar dat was op dat moment ook wel wat voorbarig.

Als Leo al dat trendy gedoe achterwege had gelaten, zouden 5 albums waarschijnlijk genoeg zijn geweest om de 'sense of wonder' te handhaven. Nu is een duidelijke verhaallijn volstrekt onnodig opgeofferd aan de mode. Het spijt me, maar ik kan 'De werelden van Aladebaran' toch echt niet aanbevelen.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.