Recensie

Solo (Dark Dragon) 2 Een bittere strijd


http://i.imgur.com/PgbsiEj.jpg

Onze leefwereld is door nucleaire en chemische oorlogen verworden tot een woestenij. Waarin een schaars aantal mensen overleeft in goed afgeschermde kolonies of neutrale zones. De heerschappij is overgenomen door dieren, monsters en kannibalen, die even intelligent zijn als de mens. Gedreven door honger en koude verlaat de jonge rat Solo zijn huis en familie en trekt hij het onbekende tegemoet. Door de gevechtstraining van zijn vader weet hij zich perfect te handhaven in een vijandige wereld. Tot een schroter, een mens uit de neutrale zone, zijn vechtkunsten opmerkt en hem verklikt bij de baas van een arena. Eens Solo overmeesterd wordt hij ingezet als gladiator in de arena. Waar zijn tegenstanders eens hartelijk om moeten lachen. Amper één meter twintig groot maakt hij niet echt veel indruk op hen. Tot de strijd losbarst, op minder dan tien tellen schakelt hij zijn tegenstanders uit. Die hoe verder hij opklimt in de hiërarchie imposanter en alsmaar indrukwekkender worden. Eens alle gladiatoren uitgeschakeld kan hij zijn vrijheid herwinnen als hij deelneemt aan een laatste ultiem gevecht. Een gevecht tussen de vier beste gladiatoren uit verschillende arena's. Waarbij ieder aan het begin van de wedstrijd een sleutel ontvangt. Eens de vier sleutels bemachtigd op de tegenstanders kan men hiermee een deur openen. Waarna men een lichtkogel moet afvuren als teken van leven. Iets waar Solo met verve in slaagt. De vrijheid wenkt. Solo trekt opnieuw de weidse vlakten tegemoet met als hoofdvraag waarheen en waarvoor? Telkens opnieuw moet hij zich beschermen en verdedigen. Is het niet tegen de natuur dan wel tegen mens of dier. Tijdens een jachtpartij wordt hij zwaargewond en beland hij in een coma. Als hij ontwaakt bevind hij zich in een rattendorp dat er een min of meer stabiele leefwereld op nahoud. Hier komt hij tot rust en vind Solo zijn normen en waarden terug en de liefde van zijn leven. Heeft Solo zijn einddoel bereikt, of is dit de stilte voor de storm? Vervolg en slot in album drie.

http://i.imgur.com/4oOVobM.jpg

Het scenario en de tekeningen van Oscar Martin sluiten perfect op elkaar aan. Hij schotelt ons een wereld vol verschrikkingen voor. Waarbij ieder gewoon zijn gang gaat en zich niet schaamt voor moord, doodslag en corruptie. Waar dieren en mensen verhandeld worden als koopwaar en alzo belanden in de arena als gladiator. Maar waar ook de hoop om het hoekje gluurt eens Solo zijn vrijheid herwonnen heeft. Als hij in het rattendorp een verwante geest vind, die later zijn verloofde wordt ziet hij het leven opnieuw positief tegemoet. Het unieke bij dit verhaal is dat het vertelt wordt vanuit de visie van Solo. We kunnen als het ware mee surfen op zijn gedachten en gevoelens. Net als in album één zijn de tekeningen zorgvuldig uitgevoerd. Zelfs de bloederigste scènes, en dat zijn er heel wat, getuigen van vakmanschap. De figuren zijn soepel en levendig, pure animatie. Niet echt verwonderlijk daar Oscar Martin ooit Tom en Jerry tekende voor de Duitse uitgeverij Condor en voor het Zweedse Semic Press. Wat niet wegneemt dat Solo beslist geen Tom en Jerry strip is. Dit is van een heel andere klasse. In een woord: steengoed. WG.

http://i.imgur.com/tKv3uI7.jpg





Dit is een recensie van een gebruiker.