Recensie

Cassio 9 Het rijk van de herinneringen


Voor me ligt het afsluitende deel van Cassio. In de meeste gevallen zijn de verwachtingen torenhoog en sluit je uiteindelijk na lezing de strip met een wrang gevoel. Je mist iets, je vermoedde dat de scenarist een andere richting zou uitgaan, enfin vaak heb je een gevoel van gemis, een mislukte kans om iets mooi af te ronden. Vele scenaristen maken van hun laatste deel dan weer haastwerk. Veel gegevens bundelen in één verhaal omdat de uitgever het wel voor gezien heeft. Een overvloed aan informatie, oeverloze epistels van teksten die de tekeningen op het tweede plan drukken.

Wel Desberg, meesterverteller maar ook veelschrijver, en Reculé hebben met "Het rijk van de herinneringen" aangetoond dat dit ook totaal anders kan. Een waardige afsluiter maken voor een verhaal doorspekt met esoterische, magische aspecten en dit op een manier die maar weinigen gegeven is. Zo een verhaal ligt nu links van mijn klavier terwijl ik deze recensie schrijf.
http://pxhst.co/avaxhome/ff/ed/0018edff_medium.jpeg
Een afsluiter is meestal ook een geschikt moment om de hele reeks nog eens ter hand te nemen, reden van deze wat late recensie, om op die manier ten volle te begrijpen wat men je wilt vertellen en waar men je tracht heen te brengen. Vele verhalen zijn, na herlezing, vaak terug een eerste kennismaking. Cassio is dat niet. Het verhaal staat op mijn ooglens gebrand, elk deel komt nog zeer herkenbaar over, de verhaallijn is nog steeds in het geheugen gegrift. Toch was het opnieuw opnemen van de acht vorige delen een goed idee. Je krijgt terug die extra voeling met het verhaal, de personages, de tijdsspanne waarin het verhaal zich afspeelt.

Ik verstop het niet onder stoelen of banken: ik heb een boontje voor Desberg. Ook wat voor Reculé maar toch is de omvang van de boon groter voor de scenarist. Weinig verhalen van zijn hand hebben me niet kunnen boeien. Weinig tot zelf geen. Hij kan je in het verhaal trekken alsof je meespeelt in een spannende film. Alsof je een van de hoofdpersonages bent. Niet zo dat je je gaat vereenzelvigen met een van de rollen in het verhaal, dat zou net iets te ver grijpen, maar je voelt mee met zowel het goede als het slechte in het verhaal. Elk op zich heeft een drijfreden voor zijn handelingen en die aanvaard je ten volle.

Cassio is dus een van de betere, relatief korte reeksen van deze 21ste eeuw maar het is een kunst om te stoppen op zijn top. En dat hebben deze twee grootmeesters goed begrepen. Ik zal de negen delen straks weer in het boekenrek stoppen maar ben zeker dat die binnen de twee jaar weer terug mooi op mijn nachtkast zullen blinken en dat ik weer ettelijke uurtjes leesplezier zal ervaren.

http://static.skynetblogs.be/media/149064/2632015407.jpg



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.