Recensie

De Arabier van de toekomst 2 Een jeugd in het Midden-Oosten (1984-1985)


Toen het eerste deel van het levensverhaal van Riad Sattouf verscheen in het Nederlands waren de verwachtingen hooggespannen. Had het album immers niet de velbegeerde Fauve d'Or gewonnen op de hoogmis van het stripverhaal in Angoulême?

In dit autobiografisch getint werk laat Sattouf ons zien wat het betekende om kind te zijn in het Syrië van 30 jaar gelden. In vergelijking met nu ongetwijfeld een paradijs, maar toch ver van rooskleurig. Nieuwbouw villa's vertonen scheuren, het leven op het platteland is sober, de maatschappij kent een sterk hiërarchische en islamitisch gerichte organisatie. Op zich dingen die ons niet verwonderen en toch blijf je vol interesse verder lezen.

Hoe langer hoe meer bekruipt je een gevoel van onbehagen, van opstandigheid ook, want alles wat in onze cultuur als vanzelfsprekend wordt beschouwd is dit enkele duizenden kilometers geenszins. De plaats van de vrouwen is, tja waar eigenlijk? Het best geïllustreerd wordt die plaats door de tekening waar de vrouw enkele meter achter haar man loopt, hij met zijn handen op de rug, zij met het zeulen van de boodschappen.

Kinderen nemen net als hun ouders plaats op een hiërarchische sociale ladder, wat door de volwassenen wordt aanvaard en zelfs in de hand gewerkt.

Het contrast met onze westerse maatschappij wordt vergroot wanneer Sattouf 2 weken op vakantie bij Oma gaat in Bretagne. De supermarkten puilden ook toen immers al uit. De reacties van Riads moeder tonen ook aan dat zij in deze maatschappij maar moeilijk kan aarden.

In een hiërarchische democratische dictatuur is het soms moeilijk om je in evenwicht te houden om het glibberige geslijm. Je kan maar beter de juiste mensen te vriend houden en de juiste dingen tegen hen zeggen. Dat begint al in school, maar de juf een waar schrikbewind voert.

http://scd.france24.com/fr/files_fr/element_multimedia/image/sattouf_maitresse.jpg

De Arabische maatschappij van 30 jaar geleden wordt op een ontluisterende manier op de korrel genomen. Het werk heet autobiografisch te zijn, maar het lijkt me toch sterk bijgekleurd door de interpretatie van een volwassen auteur anno 2015. De observaties zijn moeilijk die van een zesjarige te noemen, zijn herinneringen zijn té uitgesproken en té talrijk.

Maar dat doet geen afbreuk aan de kwaliteit van het verslag. Naast de schets van het Syrië anno 1984-85 leren we de auteur ook kennen als een jongetje dat vol angsten zat, steeds op zoek naar erkenning en vaak moreel in de steek gelaten door zijn vader. Die hanteert Syrische opvoedingsprincipes en dat heeft duidelijk wonden geslagen bij de westerse volwassene die de auteur nu is.

Grafisch serveert Sattouf ons een graphic novel met eenvoudige maar rake pentekeningen. De inkleuring is overwegend rose gehouden. Opvallend daarbij de knalgroene boekentas van Riad, waarmee wordt duidelijk gemaakt hoe "anders" hij was in de ogen van zijn klasgenoten, en wellicht ook van zichzelf.

http://www.franceinter.fr/sites/default/files/imagecache/scald_image_max_size/2015/06/11/1111223/images/planche-77.jpg

Sattouf is momenteel bezig aan een derde album en ook een vierde wordt gepland.

Op meerdere vlakken een aanrader!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.