Recensie

Alex 34 Aan de overkant van de Styx


De Styx, voor wie het even vergeten was, is de mythologische rivier die moet overgestoken worden om in het dodenrijk Hades te komen. Aan de overkant van de Styx, zoals de titel van dit album heet, zijn enkel de doden te vinden.

De dode waar het over gaat is Heraklios, de Griekse koning en vader van Alex' beschermeling Heraklion. Op haar sterfbed vroeg Koningin Andrea aan Alex om van Heraklion een man te maken.

Als puber heeft Heraklion het heel moeilijk om het gemis aan zijn ouders te dragen. Zoals velen reageert hij dit af in agressief en balorig gedrag. Dat hij hunkert naar een band met zijn verleden komt tot uiting wanneer Alex ontdekt dat Heraklion brieven ontvangt van Astyanax, de vroegere vriend van koning Heraklios en koningin Andrea.

Om hem op te zoeken trekt Alex naar Noord-Afrika, waar hij in allerlei avonturen verwikkeld raakt. Enerzijds is er de zoektocht naar de hulp voor Heraklion, anderzijds spelen de grote politieke gebeurtenissen van die tijd ook hun rol. Cato de jongere en Metellus Scipio nemen het op tegen Caesar. Ondanks we in Noord-Afrika zitten en er ook olifanten aan te pas komen (zie maar de cover) gaat het niet om de Scipio die Hannibal versloeg en de bijnaam Africanus kreeg. Dat verhaal is 200 jaar ouder. Door historische feiten en personen te gebruiken kunnen we de gebeurtenissen ook mooi dateren, het album moet zich volgens de geschiedschrijving in 46 voor Christus afspelen.

Het verhaal heeft vaart en is logisch opgebouwd. Ook de politieke verhoudingen zijn begrijpelijk uit de doeken gedaan, zonder evenwel schools of belerend te worden. Een hele pluim voor scenarist en een verademing na het vorige, wat warrige, album.

http://www.stripspeciaalzaak.be/beelden/Besprekingen_2015/Alex-34-PR.jpg

Het tekenwerk is van Marc Jailloux en sluit bijzonder goed aan bij dat van Jacques Martin. Soms zijn de verhoudingen van personen, of dieren, niet optimaal. merkwaardig toch wel dat het album begint met een plaatje van een banket waar schaars geklede schandknapen opdienen. Nu ja, heel erg schaars eigenlijk: enkel een haarband. Vakkundig onopvallend gehouden, maar het beeld van het oude Rome in strips is toch wel veranderd door reeksen als Vae victis!, Murena en Adelaars van Rome.

Ook de inkleuring van Robin Le Gall is zoals we het uit de oudere albums van Alex nog kennen.

Dit album sluit weer veel meer aan bij de traditie van de reeks zoals ze door Jacques Martin werd gecreëerd en dat geeft een goed gevoel.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.