Recensie

Zeven ruiters 1 De erfgraaf


Ergens, in een niet benoemd land, vertrekken 7 ruiters uit een stadje. De opdracht die Kolonel-Majoor Silve van Pickendorff van de Erfgraaf krijgt is om het leven, dat de stad verlaten heeft, terug te gaan zoeken, want dat "moet toch ergens heen zijn gegaan."

http://www.stripspeciaalzaak.be/beelden/Voorpublicatie-Silvester/Zeven-Ruiters-1/Zeven-Ruiters-1-PL1.jpg

Inderdaad was de stad, en het omringende land, vroeger welvarend en veilig. Maar hiervan blijft bitter weinig over. De stad is doods, en overal heerst angst en honger. Kinderen gedragen zich als gedrogeerden en richten vernielingen aan.

Silve stelt zijn team samen en vertrekt. Onderweg worden ze telkens opnieuw met de dood geconfronteerd, onder verschillende vormen.

Dit eerste album van een drieluik, gebaseerd op de gelijknamige roman van Jean Raspail, neemt zijn tijd om op gang te komen. We krijgen zeker geen flitsend avonturenverhaal.

Wat mag je dan wel verwachten? De achtergrond van een in verval geraakte maatschappij, die ten onder gaat aan agressie, gekoppeld aan de voortdurende aanwezigheid van gedichten van Guillaume Apollinaire, lijken mij in deze fase van het verhaal een weerspiegeling van het Franrijk ten tijde van WO1. Hierbij past ook wel het uniform dat de zeven dragen, eind 19e- begin 20ste eeuw.

De oude maatschappij valt weg en er is nog geen nieuwe, het land wordt doods, de jongelingen vechten. Zeehonden komen uit Patagonië om in Frankrijk (?) te sterven. U ziet vast wel waarom ik aan WO1 moet denken.

Dit zal ongetwijfeld duidelijker worden in de beide volgende delen.

Zonder het vervolg is dit album traag. Maar het is wel intrigerend en nodigt uit het vervolg te lezen, waarop het nog even wachten is. Het is de verdienste van Jacques Terpant dat hij het verhaal van Raspail niet in het keurslijf van een album wil proppen.

Ook grafisch is het een traag ogend werk. In een vrij donker coloriet wordt er geenszins naar effecten gestreefd die voor schwung zouden kunnen zorgen. Het is een verhaal waar je je tijd voor moet nemen, en de tekeningen passen hier volledig bij. Tekeningen en bladindelingen ogen bijzonder klassiek.

http://www.stripspeciaalzaak.be/beelden/Voorpublicatie-Silvester/Zeven-Ruiters-1/Zeven-Ruiters-1-PL9.jpg

Te vermelden nog dat Jean Raspail na het album Sept cavaliers uit 1993 een vervolg schreef in 2003 dat als titel kreeg Les Royaumes de Borée. Bij mijn weten zijn geen van beide romans in het Nederlands vertaald. De stripadaptaties van Terpant zijn met goedkeuring van Raspail gemaakt. Hopelijk zal Silvester ook het driedelige vervolg op de markt brengen.

Het zal misschien niet de grootste verkoophit worden als strip, maar het begin is veelbelovend.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.