Recensie

Het meisje van Paname 1 Deel 1


Orleans Mei 1898, Amelie houd van dansen, vrijheid en van mannen. Als zij tijdens een avondje uit kennis maakt met Matelot, slaat de vlam al snel over tussen beide jongelui. Hun samenzijn en het van elkaar genieten wordt echter bruusk onderbroken door een twist tussen twee rivaliserende bendes die elkaar om een peulenschil te lijf gaan. Het wordt een bitse strijd, die pas eindigt als één der ter hulp geroepen agenten wordt neergestoken. Onze twee geliefden slaan net als de rest op de vlucht en belanden samen al snel tussen de lakens.

http://i.imgur.com/kparUy2.jpg

Matelot wil een toekomst opbouwen met Amelie. Hij wil dat ze degelijk werk vind, dat ze samen een modelkoppel vormen en gezamenlijk hun kinderen opvoeden. Zij echter droomt van zingen, toneelspelen en optredens in revues en variétés. Na een slapeloze nacht, pakt ze heel haar hebben en houden bij elkaar, en verlaat ze Matelot, zonder ook maar afscheid te nemen. Ze ziet voor zichzelf een grootse toekomst in Parijs. Waar ze meteen met de neus op de feiten wordt gedrukt, dat hier niemand op haar zit te wachten. Ten einde raad accepteert ze een onderkomen bij de lesbische prostituee Hélène Courtille. Deze neemt Amelie onder haar vleugels, zorgt voor haar en leert haar op te passen voor heren van allerlei slag die goedgelovige meisjes willen beschermen. Eens Hélènes financiën smelten als sneeuw voor de zon wordt Amelie door deze laatste opgeleid tot prostituee. Een job die haar wel lijkt te bevallen.

http://i.imgur.com/cFavjBf.jpg

Na een tijdje echter laat Amelie zich ompraten door een pooier die haar een gouden toekomst belooft. Echter op de straten en stoepen van Parijs licht het goud niet voor het rapen. Honger, kou, regen en af en toe een flink pak slaag zijn haar deel als ze weer eens te weinig opbracht. Ze gaat over in de handen van de ene naar de andere pooier, tot ze aan het einde van de rit weer aanbeland bij Hélène. Het scenario uitgeschreven door Laurent Galandon (‘De wilde vlucht’, ‘Bloemenschrift’) is gebaseerd op de Française Amélie Elie, in de volksmond Gouden Helm genaamd. Zij was een populaire prostituee aan het begin van de vroege twintigste eeuw, de zogenaamde Belle Epoque. Aandachtige lezers vinden in de tekeningen meermaals verwijzingen naar deze tijd. Het scenario is iets of wat voorspelbaar. Een mooie jonge vrouw laat have en goed in de steek en trekt naar de grote stad. Waar ze in handen valt van pooiers van allerlei slag, ook wel apaches genoemd. Die meer dan eens een gevecht beslechten met het blanke mes of een vuurwapen. Mannen die god noch gebod eerbiedigen en vrouwen alleen zien als voorwerpen waaraan men grof geld kan verdienen. Er valt af en toe wel een klap, maar de ware hardheid en de vernederingen die de prostituees moeten ondergaan wordt zelden in het scenario weergegeven. Wel worden af en toe de dialogen opgesmukt met het typische jargon van de onderwereld. Origineel zijn de paginagrote krantenafbeeldingen die ieder nieuw hoofdstuk voorafgaan. Ze stellen steeds actiescènes van onderwereldfiguren voor, die één of andere misdaad plegen. Hierdoor heeft men als lezer het gevoel dat men een soort van doorlopend feuilleton leest.

http://i.imgur.com/PZA2Zyo.jpg

Tekenaar Kas (‘Hans’, ‘Halloween Blues’) weet de Belle Epoque mooi in beeld te brengen. Hij heeft een vlotte en uitgebalanceerde tekenstijl, die uitstekend past bij dit verhaal. Hij heeft aandacht voor detail en weet het vrouwenlichaam als de beste uit te beelden. Zijn tekeningen zijn doorheen het ganse album van een constante kwaliteit. Eindconclusie: ‘De man met de messen’ is een boeiend en onderhoudend verhaal, waarin we kennismaken met de Parijse onderwereld en de prostitutie. We duimen alvast voor deel twee. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.