Recensie

Kaplan & Masson 2 Kunnen we Hitler redden?


Bijna zeven jaar hebben we moeten wachten op een nieuw avontuur van het duo Kaplan en Mason, aangevuld met de leuk uitziende Line en Japanner Watabe. Niet zomaar het zoveelste avonturenverhaal op rij, maar een heuse topper. Waarbij professor Manson, Line en Watabe op vraag van Kaplan, die in in dienst is van de SDECE (De Franse Inlichtingendienst) zich in het hol van de leeuw wagen. Want wat blijkt, Hitler heeft naar verluidt geen zelfmoord gepleegd bij het einde van de Tweede Wereldoorlog, maar verschuilt zich levend en wel in Rome. Het betreft hier echter een dubbelganger, die past in een zorgvuldig uitgekiende plan van de SDECE.

http://i.imgur.com/X31A3zs.jpg

Met als doel Kreis, een organisatie bestaande uit fanatieke neonazi's op te rollen. Via allerlei zogenaamde interne en externe lekken bij de geheime diensten draait de geruchten molen over de nog in leven zijnde Hitler op volle toeren. Waarop de immer alerte CIA en KGB zich eveneens naar Rome begeven om Hitler uit te schakelen. Uiteraard laat Kreis niet betijen en sturen ze hun beste mannetjes op pad om hun grote leider op te pikken. Maar hoe goed een plannetje ook wordt uitgedokterd, op de achtergrond sluimert steeds de wet van Murphy. Een wet die stelt: dat als het fout gaat, gaat het meestal goed fout.

http://i.imgur.com/RiBRbtN.jpg

Alle organisaties met uitzondering van Kreis willen immers Hitler aan hun palmares toevoegen. Als er dan eentje, in zijn enthousiasme zijn vinger niet kan bedwingen en de trekker van zijn geweer overhaalt om Hitler om te leggen, breekt de hel los. Ratelende mitrailleurs, knallende revolvers, afgevuurde panzerfausten en op scherp gestelde granaten doen Rome op zijn grondvesten daveren. Ondanks alle machtsvertoon weet Kreis Hitler te ontzetten en ongedeerd weg te voeren. Zullen onze vrienden Hitler, of beter gezegd zijn dubbelganger, ooit levend terugvinden? Jean-Christophe Thibert, (‘Heksenhamer’) baseert zijn scenario op een origineel verhaal van Didier Convard. Maar wat voor een verhaal, heel zorgvuldig opgebouwd, met allerlei onverwachte plotwendingen, maar dat we om één of andere reden, niet echt serieus kunnen nemen. Het lijkt meer een parodie op het overbekende duo Blake en Mortimer. Maar dan wel gebracht met heel wat meer vaart, humor en esthetisch verantwoord geweld in het gebeuren.

http://i.imgur.com/JLfJNZc.jpg

Waarbij de scenarist er overduidelijk plezier in heeft om de personages van Kaplan en Masson in de meest humoristische situaties te laten opdraven. Niet alleen de hoofdfiguren vertonen humoristische trekjes, ook de bijfiguren, zowel de geheime agenten, lijfwachten als de bende fanatiekelingen van Kreis zorgen voor een vrolijke noot. Er wordt overigens niet gekeken op een dode meer of minder, voertuigen worden gewoon herleid tot schroot en niet onbelangrijke nevenschade wordt afgedaan, als betrof het een peulenschil. Met als klap op de vuurpijl, het lijkt wel of de plaatselijke ordediensten Oost-Indisch doof zijn. Ze zijn in geen velden of wegen te bekennen, ze laten gewoonweg de betrokken partijen hun kleine oorlog uitvechten. Voor zijn tekenwerk hanteert Jean-Christophe Thibert, de klare lijn. Een tekenstijl die perfect geschikt is voor zijn fraai uitgevoerde tekeningen. Hij maakt het zichzelf niet makkelijk, geen enkele pagina is klassiek ingedeeld. Kleine plaatjes met actiescènes wisselen af met grotere prenten. Zijn decors zijn uiterst gedetailleerd, zijn figuren zijn levendig en de gevechten en achtervolgingen ogen dynamisch en spectaculair. Hopelijk hoeven we weer niet opnieuw zeven jaar te wachten op een nieuw album van dit toch wel uitermate dynamisch duo. WG.



Dit is een recensie van een gebruiker.