Recensie

De laatste aanval 1 De laatste aanval


Een strip over de wereldoorlog van Tardi.. ja, dan denk je al te weten wat je gaat krijgen. Maar er zit hier iets extra bij, een cd met bijhorende muziek en tekst. Zoals al op de eerste pagina wordt verteld en als belangrijk wordt omschreven, het één hoort bij het ander. Zonder het één geen ander en bijgevolg zet ik de cd op terwijl ik het boek lees. Vanaf de eerste noten is het al duidelijk dat dit geen opbeurend verhaal gaat zijn.

Zeer beknopt gezegd gaat deze strip over het echte leven aan het front. Een front dat vast zit in loopgraven, waar men af en toe een uitbraak poogt om dan toch weer terug te kruipen naar de eigen stellingen, als men het al overleeft. De dagelijkse bommen-, gas- en granaten-regen is een sleur, wel eentje die kan doden, om nog niet te spreken van de kletsnatte en gebrekkige loopgraven met bijhorende ratten.. hygiëne, wat was dat weer? Hier is geen lichtpuntje te bekennen. Zelfs onderling, tussen soldaten, heeft de oorlog zijn impact gehad. Broederlijkheid heeft zijn grenzen en hier zijn we daar ver voorbij. Het is en blijft zwart, git zwart, deze oorlog.

En dat is meteen ook hetgeen dat ergens mis- of, beter geformuleerd, raar valt bij mij. Er is geen moment van hoop te vinden. Toegegeven in de realiteit waren die wellicht ook zeer dun gezaaid maar ze hebben wel degelijk bestaan, vb de kerstmisbestanden. Echter, en het is een belangrijke echter, dat het alleen maar negatief en hopeloos is, is wellicht wel hoe velen het toen aanvoelden en is net daardoor zeer moeilijk te slikken. Dit boek voel je dan ook van begin tot het einde en het valt niet mee. Deze hopeloosheid valt als een lawine op je en er is geen ontkomen aan.

Grafisch straalt dit boek pijn en ontbering uit. Er worden een beperkt aantal kleuren gebruikt, waardoor het dikwijls een grijze of bruine indruk geeft, niet de meest vrolijke kleuren. Ook de accentkleuren, blauw, rood of geel zijn hier niet echt hoopgevers: de kleur van een uniform, de kleur van bloed en de kleur van vuur.. het front is alom aanwezig. De tekeningen zelf hebben een eerder dikke belijning waardoor details al eens wegvallen en als je daardoor zou denken dat het leed minder zwaar wordt, ben je mis. Die is zo groot en allesomvattend dat je het niet kan missen.

Met andere woorden de toon van verhaal, de tekeningen en de muziek zijn gelijklopend en bijgevolg overheerst een zeer donker gevoel na het lezen van 'De laatste aanval'.

In het kort: laat alle hoop varen...



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.