Recensie

Metropolitan 1 Borderline


Die ene naam op de cover, Bonneau, blijkt bedrieglijk. Het album is namelijk gemaakt door twee broers, Julien, de scenarist, en Laurent, de tekenaar. Het is meteen het debuut van les frères Bonneau. En je kan het geslaagd noemen.

Een politieagent, Vincent Revel, redt dankzij zijn snelle ingrijpen in de metro het leven van een jongeman. Jaren later zijn ze nog steeds bevriend. Een goeie gezamenlijke vriend van hen is echter al maanden vermist.
Ondertussen wordt Parijs opgeschrikt door een terroristische aanslag in de metro. Gelukkig blijkt het gewoon een bus met rode verf te zijn. Toch vreest iedereen voor nog meer willekeurige aanslagen. Maar de lezer weet wel beter: de aanslag was helemaal niet willekeurig, de terrorist heeft het alleen op Revel gemunt.

De metro van Parijs speelt een prominente rol in de strip. De reeks ontleent er trouwens haar naam aan (Métropolitain = Parijse metro). De titel van het eerste album, Borderline, verwijst naar de geestestoestand van de terrorist. De ene keer helpt hij een oud dametje oversteken, om direct daarna het hoofd van een autobestuurder tegen het stuurwiel van diens auto te rammen. Scenarist Bonneau besteedt veel aandacht aan dit personage. Toch biedt hij nergens een antwoord op de prangende vraag: waarom wil hij nu Vincent Revel treffen?

Het is niet de enige vraag die het verhaal onbeantwoord laat. Wat er gebeurd is met de vriend van Revel bijvoorbeeld? En wat die in hemelsnaam in het verhaal komt doen? En waarom wilde de scenarist zo nodig tot tweemaal toe een mislukte grap plaatsen? Ons met rode vloeistof besmeurde hoofdpersonage wordt namelijk "Luitenant ketchup" en "kip met ketchup" genoemd, terwijl het om rode verf gaat in plaats van ketchup. En waarom heeft de vertaler 'poulet au ketchup' vertaald als kip met ketchup? Poulet is gewoon Frans slang voor flik. Maar ja, spijtig genoeg kent ons Nederlandse taalgebied geen roepnaam met een dier in voor de pakkemannen.

Ondanks enkele tekortkomingen in het scenario is dit toch een goeie thriller geworden, eentje die het niet moet hebben van flitsende actiescènes maar van een goeie sfeerschepping en uitdieping van personages. En de tekeningen van Laurent Bonneau dragen zeker bij tot de sfeer. Het zijn op het eerste gezicht atypische, zelfs ietwat lelijke tekeningen voor een thriller, waar je eventjes moet aan wennen. Bijna geen inkting maar dikkere potloodlijnen afgewisseld met dunnere, zelfs wat vage lijntjes, voornamelijk voor de gezichten. Komt daarbij nog een bijwijlen impressionistisch kleurenpallet. Af en toe is er een gephotoshopt item in verwerkt, evenals filmische standpunten, zoals een camera die inzoomt op een personage, waardoor de rest van de scène wazig is. Knap.

Er is dus nog meer dan stof genoeg voor de volgende twee delen van deze trilogie. Een reeks om naar uit te kijken!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.