Covertekst
Op de vraag waar Kuifje en de Alfa-kunst over zou gaan, antwoordde Hergé in december 1982: «Ik weet nog niet precies waar het verhaal me zal brengen.»
Toen Hergé nog geen drie maanden daarna overleed, bestond er alleen nog maar een ruwe versie van wat het vierentwintigste Kuifje-avontuur had moeten worden.
Het ligt voor de hand dat vele lezers dit album graag in dezelfde uitvoering hadden gezien als alle andere: een perfect kleurenalbum dat je tweeënzestig pagina's lang in spanning houdt.
Maar ingrijpen van buitenaf was uitgesloten, omdat Hergé menigmaal heeft benadrukt dat na zijn dood Kuifje geen nieuwe avonturen meer zou beleven.
De lezer vindt hier dan ook de eerste schetsen die Hergé ons heeft nagelaten; in volstrekt ongewijzigde vorm. Bij aandachtige bestudering zal de nieuwsgierige lezer aarzelingen en correcties bespeuren en zo doordringen in de intieme wereld van een van de grootste kunstenaars van deze tijd.
Kuifje en de Alfa-kunst dus, een embryo, zonder einde, dat de fantasie van de lezer echter alle ruimte laat; voor elke Hergé-fan de meest intrigerende erfenis die hij zich denken kan.
