De zwerfhond Fernand komt terug van zijn omzwervingen en komt er achter dat zijn geliefde vermoord is. Op zijn zoektocht naar de identiteit van de moordenaar wordt hij geholpen door Canardo, een sjofele eend.

De inspecteur Canardo strips zijn het belangrijkste wapenfeit van schrijver / tekenaar Benoît Sokal. Moord in de berm is het eerste Inspecteur Canardo album wat in 1981 verscheen. Sokal zet de Disneyachtige figuren in een lugubere wrede wereld neer. Er wordt flink op los gevloekt, gerookt, gezopen, drugs gebruikt, geknokt en gemarteld. Fernand en Canardo, die de helden in dit verhaal zijn, zijn alles behalve dapper. Canardo doet een beetje denken aan de oude privé detectives uit de jaren 40 en 50 als Philip Marlowe en types die werden gespeeld door Humphrey Bogart, ware het niet dat hij er een lagere moraal er op na houd. Dat maakt dat deze strip minder geschikt is voor de jongere lezertjes.

http://i.imgur.com/GZrfk8A.jpg

Verhaaltechnisch zit het verhaal ook goed in elkaar, de spanning is goed opgebouwd en de ontknoping is origineel en geheel in de sfeer van het verhaal. Maar daar zal ik niet te veel over verklappen. Het tekenwerk is ook subliem gedaan. De Disneyachtige personages zijn wat minder gelikt dan dat ze bij Disney zijn, wat weer prima past bij de harde toon van het verhaal.

Ik vind dit een erg origineel album en ga zeker meer uit de Inspecteur Canardo reeks verzamelen.

Moord in de berm en andere recensies op Ratatouille TV

Ja, klopt wel in wat je schrijft. Canardo (en dan vooral de eerste delen, die Sokal zelf nog tekende) zijn vrij "hard", ondanks de aanwezigheid van dierlijke personages. Het was één van de weinige stripreeksen die ik als kind niet mocht lezen van mijn vader. Nu begrijp ik waarom. "Moord in de Berm" ademt echt die sfeer uit, zoals schrijft, maar doet me ook een beetje denken aan sommige films van Ralph Bakshi.

Ik ben onbekend met Ralph Bakshi's films. Maar zo te horen moet ik die dan ook maar eens gaan kijken.