Manu Larcenet heeft er al een erg veelzijdige carrière opzitten. Net zoals Zidrou scoorde hij in het begin van zijn carrière met humorstrips. Zo maakte hij « Pedro de neusbeer » voor dupuis, en scoorde hij met zijn cartoons in « Het leven is lijden ». Daarna maakte hij een opstapje met reeksen als « Terug op aarde » en « De dagelijkse worsteling », waarin de kleine dingen des levens en de grote levensvragen werden gecombineerd. Met « Blast », een psychologische thriller, blies hij ons helemaal omver. En nu scoort hij opnieuw met een stomp in de maag ! Dit tweeluik is eigenlijk de verstripping van het gelijknamige boek van Philippe Claudel.

Eigenlijk is het een beetje een bizar verhaal. Brodeck, een outsider van een onbepaald dorp aan de Frans-Duitse grens, moet een verslag maken van de « Ereigniës ». De traumatische avond waarop bijna alle mannen uit het dorp iemand hebben vermoord in de herberg. Het slachtoffer « De anderer » was een tijdje er voor in het dorp gearriveerd. Eerst werd hij nog feestelijk verwelkomd omdat hij de eerste was die in het dorp verbleef na de oorlog. Op dat feest sloeg de sfeer plots om toen « de anderer zijn hoed afnam, en een vreemde tatouage op zijn hoofd tevoorschijn kwam, als hij ook zijn naam niet wil zeggen aan de inwoners, voel je het argwaan stijgen in het dorp. En plots lijken ze de rangen weer te sluiten tegen de vreemdeling.

Brodeck neemt zijn taak erg nauw ten harte, en schrijft zijn eigen oorlogstraumas van zich af. Langzaam komen we meer te weten over Brodecks verleden in het kamp, hoe het komt dat zijn vrouw zich van de wereld heeft afgesloten, en hoe we dit dan weer kunnen linken aan de « ereigniës ». Dit alles toont geen mooi beeld van het menszijn, en hoe we soms niet veel nodig hebben om onze ware aard bloot te geven. Dit wordt passend geïllustreerd door de commandant van de bezettende troepen met een voorbeeld uit de natuur over hoe een vlindersoort zichzelf beschermd tegen vijanden.
Larcenet brengt het verhaal van Claudel in zwart en wit. Hij schuwt de grote zwarte vlakken niet, en zo wordt het sombere verhaal nog versterkt. Gelukkig wisselt hij zo’n passages af met tekeningen van de bosrijke omgeving en dieren, zo blijft de zwaarmoedige sfeer toch draaglijk.

Een beklijvend boek verdiend op zijn minst een mooie uitgave, en daar heeft dargaud toch wel werk van gemaakt. Het stevig ingebonden boek op liggend formaat zit ingesealed in een cassette. Zo heb je een rechtstaande cover in de winkel, maar het boek is eigenlijk op oblongformaat gemaakt. Zo krijg je dus het equivalent van een halve pagina voor je ogen en komen de zwart/wit tekeningen meer tot hun recht.

Larcenet is een van de grootste stripvertellers aller tijden en dat bewijst hij weeral met deze saga.