Thuisgekomen van een vermoeiende en (licht) stresserende dag. Wat doet een mens dan? Juist: even in de zetel poefen, benen omhoog en een stripje in de hand. Geen betere lectuur als Trollen van Troy op zo'n moment! Ik blijf dit immers (op een paar mindere exemplaren na misschien) uitstekende en ontspannende lectuur vinden.
http://www.familietroch.be/STRIPINFO/trollenvantroy22a.jpg
Wie nog niet wist dat ook de trollenkinderen van Phalompe naar school moeten, zal zich wellicht verbazen over de titel. Trollen en school? Dat kan toch geen ideale combinatie zijn? Laat ik u alvast geruststellen: vergeet ons stereotype beeld van les volgen en stel u in de plaats daarvan een soort openluchtklassen voor, waar onze kleine harige vrienden alles leren wat écht van belang is: ‘Waar haal je de beste neusbrokken?’, ‘Hoe geraak je aan een lekkere brok voedsel?’, ‘Wat is goede camouflage om een prooi te besluipen?’. Het zijn maar enkele levensbelangrijke zaken die de leraar van dienst tracht bij te brengen. Om ons als lezer te laten kennismaken met deze erg pegadogische (en neen, dat is geen typefout - althans volgens Waha) bezigheden, keren we terug in de tijd, toen Waha, Tôken en co nog klein waren.

Dit album wordt gekruid op de typerende trolse manier: schranspartijen, bloederige scènes, dieren en mensen die zich hun ontmoeting met de trollen beklagen voor de tijd dat ze dat nog kunnen,... Niets is te gek. Het is vooral de ongedwongenheid waarmee Arleston en Mourier hun personages vorm geven die maken dat dit alweer een heel leuk album is geworden. Menselijke logica is vaak ver te zoeken in de oplossingen die de trollen (lees: Arleston) bedenken voor allerhande problemen, maar toch leggen ze heel wat inventiviteit aan de dag. Enfin: als je wilt genieten van dit album dan moet je de inhoud vooral niet te serieus nemen en alle gekke redeneringen die de trollen hebben voor lief nemen. Dé formule om een lekker leesmoment te beleven. Ik kan me echter voorstellen dat niet iedereen zich in dit album thuis voelt. Aan m’n echtgenote moet ik het bijvoorbeeld niet proberen verkopen. M’n oudste zonen van 15 en 16 staan dan wel weer te springen.
http://www.familietroch.be/STRIPINFO/trollenvantroy22b.jpg
Mourier maakt met z’n vloeiende tekeningen het werk af. De heerlijk overdreven scènes die vaak in bloed baden, worden op zo’n manier in beeld gebracht dat je helemaal geen gevoel krijgt van horror of gruwel. De bloeddorstige monsters die de trollen toch zijn, worden ontwapenend in beeld gebracht, nu ja: meestal dan toch. Door die manier van tekenen moet je geen schrik hebben om dit album ook door een iets jonger publiek te laten lezen.
Tot slot nog dit: wie de tijd neemt om de afbeeldingen wat grondiger te bekijken zal allerlei leuke details aantreffen die het geheel nog wat meer cachet geven.

Besluit: zalig ontspannende lectuur!