Af en toe kijk ik uit om een bepaalde strip te lezen. Verhalen van Zidrou, bijvoorbeeld. Niet zo zeer zijn nieuwe interpretaties van bestaande reeksen zoals Snoesje of Rik Ringers, maar wel zijn eigen creaties. De humor gepaard aan nostalgie van Mooie zomers; het poëtische van Lydie, de loopgraven in WO1 of het Parijs van WO2, alles weet hij trefzeker te beschrijven. Onlangs kon hij weer eens de gevoelige snaar raken met het tweelijk De adoptie.

Als dan zijn nieuwste album ook nog eens beloond met de Prix St Michel voor beste tekenwerk (door José Hols) dan kan ik niet wachten om aan dat album te beginnen.

Hooggespannen verwachtingen, ze durven al eens aanleiding zijn tot ontgoocheld gezucht achteraf. Niet deze keer, gelukkig!

In het Londen van het heden wordt een aanslag gepleegd. Dat is de inleiding die niet meer dan 2 pagina's beslaat. Dat heden komt op het einde van het album nog eens terug, nu over de volle 3 pagina's.

https://branchesculture.files.wordpress.com/2017/01/shi-t-1-au-commencement-c3a9tait-la-colc3a8re-zidrou-homs-bc3a9bc3a9-mort.jpg

Het grootste gedeelte van het album vertelt het verhaal van Jennifer, een jongedame van goede komaf maar rebels, die op de wereldtentoonstelling in Crystal Palace kennis maakt met schooiertje Pickles en de Japanse Kita, een jonge moeder die net haar kindje heeft verloren maar dat nog ontkent.

In haar poging om het aan Kita aangedane onrecht te herstellen wordt Jennifer geconfronteerd met de wereld zoals die in het Victoriaanse Londen was: hardvochtig, koud, met oog voor de facade en verre van vrouwvriendelijk.

Men hoorde zich te conformeren naar wat de geplogenheden waren. Jennifer verzet zich echter, ook al levert haar dat heel wat nadelige gevolgen op.

Zidrou vertelt het verhaal op een boeiende manier. Hij wisselt van tempo en diept de persoonlijkheden van zijn personages voldoende uit, zonder ons een psycho-analyse voor te schotelen. Geen enkele figuur komt hierbij ongeloofwaardig over.

De prijs die Homs toebedeeld kreeg is geenszins onterecht te noemen. Natuurlijk leent het Victoriaanse Londen zich om grafische kunststukjes ten beste te geven. Maar Homs varieert daarenboven voortdurend van standpunt. Hij slaagt er wonderwel in telkens de juiste sfeer te treffen, of we nu in het regenachtige Londen rondrijden, een smoezelige pub uit de leefwereld van Pickles betreden of het bordeel waar de vader van Jen frekwenteert binnenstappen. Zijn personages en hun emoties komen echt over.

https://branchesculture.files.wordpress.com/2017/01/shi-t-1-au-commencement-c3a9tait-la-colc3a8re-zidrou-homs-enterrement.jpg

De interactie tussen beide auteurs levert een strip op waar je wordt ingezogen. Je voelt je betrokken bij de personages, ervaart de opstandigheid van Jennifer, evenals de pijn van Kita.

Slechts op het einde van het album krijg je een aanwijzing wat de gebeurtenissen uit beide tijdsvakken met elkaar te maken zouden kunnen hebben. Dan wordt ook de titel verklaard. Shi betekent in het Japans dood. Ook het cijfer 4 wordt als shi uitgesproken. Laat dat nu toevallig ook het aantal albums zijn dat de 1e cyclus van deze nieuwe topreeks zal omvatten.

Er volgen dus nog 3 albums alvorens dit verhaal is afgerond. De verwachtingen waren hooggespannen. Het reikhalzend uitkijken naar het vervolg begon al voor de laatste pagina gelezen was.

Nog meegeven dat deze 1e druk op het einde nog een kort maar prachtig schetsdossier meekreeg.