Tremen, het erg bejubelde en geprezen werk van Pim Bos, kreeg eind 2021 een vervolg. Het eerste deel beschreef de bevreemdende zwerftocht van een reiziger met telepathische krachten. Enige correctie op deze beschrijving is evenwel aan de orde want door het woord ‘beschreef’ te gebruiken, druk ik mij verkeerd uit. In het hele album wordt immers geen woord gesproken. Ook blijft het hele boek gespeend van woorden, letters of tekens die op enig geluid wijzen. In het eerste deel ontbreekt een echt verhaal, want het geheel bestaat uit losse impressies van de omgeving en enkele gebeurtenissen.

Deel twee, waarvoor Marc Caro het scenario schreef, gaat op hetzelfde elan verder. Hetzelfde hoofdpersonage, dezelfde ijzig stille wereld. Nuance: dezelfde stille weergave van die wereld, want uit de tekeningen blijkt (soms) dat er wel degelijk gesproken wordt. Er is wel een groot verschil met deel één: nu vertelt Pim een verhaal dat het hele boek beslaat. En dat verhaal begint explosief: de protagonist wordt weggeslagen door de impact van een projectiel dat een wel erg vreemde inhoud bevat. Het is het begin van een oorlog tussen wilde kinderen en een mysterieus robotleger.

Door het ontbreken van (verduidelijkende) tekst is het niet altijd even evident om alle gebeurtenissen onmiddellijk mee te hebben. Het verplicht je als lezer om langer stil te staan bij een aantal passages. Niet dat dit als erg zal worden ervaren, want het zwart-wit schilderwerk van de auteur is uitmuntend en uitermate geschikt om de apocalyptische wereld waarop dit verhaal zich afspeelt, weer te geven. Elke bladzijde is een plezier om naar te kijken en te absorberen.

Leuk weetje: de strips van Tremen worden omgezet in een sfeervolle game die - hopelijk - in 2023 wordt uitgebracht. Zie de website van Steam

Besluit: ondergetekende is zonder meer fan van deze door Pim Bos getekende wereld.