Schulden, een overval, drank, knokpartijen en een burleske danseres begeerd door stoere mannen: Marini’s nieuwste bevat zowat alle bekende elementen uit misdaadfilms van midden vorige eeuw. Meer dan genoeg ingrediënten om een voortrazend epos rond te bouwen, zou je denken. Ruim 90 bladzijden heeft de meesterverteller nodig om de eerste helft van het verhaal te vertellen. Slecht vind ik het verhaal zeker niet, maar meeslepend is het evenmin. Daarvoor is er te weinig harde actie en ontbreekt het aan inhoud.

Het tekenwerk van Marini is, zoals verwacht, van een hoog niveau. De hoekige kaaklijnen van de zware jongens contrasteren fel met de wulpse rondingen van het roodharige hoofdpersonage. Dat rode accenten goed samengaan met een zwart-grijze inkleuring, bewees reeds menig tekenaar en filmmaker. Marini bevestigt dit. Jammer genoeg ontbreekt het de tekeningen ook aan actie, aan beweging waardoor het geheel toch ontgoochelt.

Besluit: zeker geen slecht album, maar je inleven in de personages en het verhaal lukt moeilijk. Ik heb al beter werk gezien van deze meester. Hopelijk trekt het afsluitende deel het een en ander recht…