Trollen van Troy, een spin-off van Lanfeust van Troy, brengt al jaren de lachspieren aan het trillen. Met zeep vang je geen vliegen is reeds het 25ste album in de reeks en de auteurs hebben nog geen gebrek aan inspiratie. Troy is een wereld waar iedereen geboren wordt met een al dan niet nuttige magische kracht die geactiveerd wordt als er een wijze in de buurt is. De wereld waar deze verhalen zich afspelen, is dan ook bij uitstek geschikt om er schier oneindige inspiratie uit te halen.

In dit album willen enkele wijzen van Eckmül, de hoofdstad van de planeet Troy, af van het hoofd van het conservatorium waar de wijzen worden opgeleid om magie mogelijk te maken. Ze smeden een heimelijke plannetje om eerwaarde Fukkatoe zonder enige verdachtmaking op hun eigen persoontjes te liquideren. Zorgen dat het hoofd van de magiërs verliefd wordt op een trol en omgekeerd lijkt op papier een uitstekend plan. Dat niet alles loopt zoals voorzien, stond in de sterren geschreven …

Dit is misschien niet het beste album uit de reeks, maar toch heb ik het graag gelezen. Daarvoor staat de mix aan ingrediënten in dit album garant: een wereld vol verrassingen, een vleugje magie, running gags … Voor de humor moet je te vinden zijn en zou ik -zonder stigmatiserend te willen overkomen- als mannenhumor omschrijven. Overwegend weinig subtiel, maar wel geschikt gehouden voor een jonger publiek.
Eerdere albums moet je niet gelezen hebben, daar zorgt een korte introductie van de personages op de eerste bladzijde voor. Wie reeds albums uit de reeks heeft gelezen, beleeft wel meer plezier aan de running gags. Zo probeert de halftrol Proffie bijvoorbeeld ook in dit album een huis te bouwen voor z’n geliefde Waha, het door de trollen geadopteerde mensenkind. ‘t Is altijd nieuwsgierig uitkijken naar hoe dit nu weer faliekant gaat aflopen.

De tekenstijl van de reeks met het aantrekkelijke tekenwerk van Mourier maakt het plaatje voor mij compleet. Ze ogen zwierig en zijn voorzien van karikaturale gezichtsuitdrukkingen die perfect passen bij het opzet van het album. De tekenaar besteedt voldoende aandacht aan details, maar toch heb ik regelmatig het gevoel dat het net iets meer kon en mocht zijn.

Besluit: ook dit 25ste album in de reeks zorgt alweer voor een half uurtje amusant vertier.