De Lotto winnen, we dromen er allemaal al wel eens van. En dan gaan we over tot de orde van de dag. Voor François is dit: de was ophalen en terug netjes thuisbezorgen. Als hij ooit wint, dan zullen Maryvonne - van de krantenkiosk - en haar zieke dochtertje, Romy (astma), er wel bij varen. Zij mogen in dat geval een nieuw huis verwachten. En de warmte van François. Maar de routine van François komt in gevaar. Alain, de neef van bazin madame Clerckx, moet opgeleid worden en rijdt een tijdje mee. Zal Alain hem binnenkort vervangen? Nog meer eenzaamheid dreigt. Of kan het geluk ook onverwacht opduiken? Van een plottwist gesproken! Dit alles in een fictieve stad (Antwerpen, Brussel, Parijs) - vul maar in - waar het eeuwig lijkt te regenen. We herkennen de Antwerpse Boerentoren en het Centraal Station. François is dus nooit 'droog', maar altijd 'drijfnat'. Toch is de titel niet 'Droogkuis' geworden, maar wel 'Bleekwater' (javel). In tegenstelling tot het vorige werk van Joris Mertens - Beatrice (2019) - is er nu wel tekst, maar het is de sfeer die de hoofdrol speelt. Prachtige prenten met lichtgevende neonreclames. We werden nat tijdens het lezen. Het verhaal werd geïnspireerd door de Franse film noir 'Le Circle Rouge' (1970) met Alain (!) Delon en Bourvil. De naam van het dochtertje komt natuurlijk van Romy Schneider. Op pagina 62 merken we een affiche op van 'Le Vieux Fusil' (1975). Niet voor niets dus. Je kan leuke details blijven opmerken: 'Taxi Driver' (1976) van Martin Scorsese speelt in de cinema; Mannix (1967-1975) met Mike Connors speelt op televisie; Er is een cameo van Marc Didden (regisseur van Brussels by Night) en in de reclame zit heerlijke humor verborgen: Schtinck cigarillo's, Prott televisie, Glou Glou (zie Guust Flater) i.p.v. Martini,... Joris Mertens was in een vorig leven graficus en set designer, maar koos gelukkig voor ons voor strips schrijven en tekenen.

Vind jij dit album het aanschaffen waard? Zijn verhaal en tekeningen sterk (genoeg)?

Zeker, het verhaal eindigt heel cynisch! In de tekeningen blijf je details ontdekken. Misschien beseffen we te laat dat het 'gewone' leven ook al prachtig is !?