Standaard Uitgeverij kondigde vorig jaar trots de nieuwe reeks ‘Galaxa’ aan met veel toeters en bellen, wat altijd wat opletten is. Maar dit bleek terecht te zijn want de eerste 2 delen werden vorig jaar door velen gesmaakt, wat zich ook weerspiegelt in de plaats die Galaxa bemachtigt in de jaarlijkse Top-100 van Stripspeciaalzaak.

Nu het stilaan duidelijk wordt dat Galaxa meer dan een eenvoudige elf is en ze speciale krachten krijgt via het zonlicht, valt haar potentieel niet bij iedereen in goede aarde. In de vorige delen wist Galaxa ternauwernood te ontsnappen aan Zaniah en Agena, die haar duidelijk liever een kopje kleiner zagen. Nu ze op de vlucht is, komt ze een bende tegen die haar opwachten en het gevecht met Galaxa en Umbriël, haar reisgezel, aangaan. Daarop besluit Galaxa te vluchten naar Tyriffa om onder te duiken tot de storm gaan liggen is. Als ze even later de overtocht op zee willen maken, worden ze aangevallen door agressieve zeewezens. Deze krijgen de overhand en ze doden de schipper. Het ziet er bijgevolg niet goed voor Galaxa en Umbriël… Intussen brengt Andromeda, de verkozene van de Elfen, bericht aan Zaniah dat Galaxa gratie moet krijgen en ze haar moeten terug halen. Lukt het hen om Galaxa terug te halen? Weet Galaxa zich te redden bij de zeewezens ? En wat met de gemaskerde persoon, wie is dit en waarom moet Galaxa dood ?

Dit deel sluit de eerste trilogie af, maar zet al meteen de toon voor de volgende delen. Scenarist Peter van Gucht (Nachtwacht, Suske&Wiske, Lut,…) en tekenaar Romano Molenaar (Storm, J.Rom, …) zetten er vaart achter, want de delen volgen elkaar vlotjes op. Het verhaal wordt verder opbouwend voort gezet en houdt er de nodige spanning en mysterie in. Beetje per beetje komen we iets meer te weten over de gemaskerde persoon en wat er zich allemaal speelt. Het tekenwerk blijft ok, geen overdadige details maar duidelijke tekeningen. Het inkleuringswerk met de nodige speciale effecten door inkleurder Shirow Di Rosso (Bergenvaarders, de huivering,…) brengt duidelijk meerwaarde hierbij. Dit deel blijft met andere woorden op hetzelfde niveau als de vorige delen, wat ons dus aangenaam leesplezier brengt.

Galaxa is niet speciaal een grote ode aan de Rode Ridder, maar brengt ons wel een degelijk verhaal en een nieuwe, leuke reeks ! Dit kunnen we enkel maar aanmoedigen !