Horizontale collaboratie was een fenomeen in Frankrijk dat zich in de Tweede Wereldoorlog voordeed toen vrouwen een seksuele relatie aangingen met de Duitse bezetters. Om die reden gingen ook vele Franse jongemannen bij het Franse verzet. Dit album belicht deze dramatiek en speelt er dieper op in.
We volgen Rose, een Franse vrouw, die net zoals vele andere vrouwen, tijdens de Tweede Wereldoorlog zo goed en kwaad mogelijk de eindjes aan elkaar probeert te knopen. Sinds haar man weg is naar Duitsland, zorgt ze alleen voor haar zoontje Lucien. Om zich nuttig te maken, verzorgt ze haar medemens in haar beroep als verpleegster. Tot ze op een dag geconfronteerd wordt met de Duitse officier Mark, die joden opspoort om ze te kunnen vervolgen. Op slag wordt haar hart vervuld met liefde voor Mark, wat ook wederzijds het geval is. Het begin van een onmogelijke liefde? Het zal in ieder geval niet eenvoudig zijn, want naast het appartement van Rose liggen er veel ogen op de loer.
De oudere dame Flament is daar 1 van, die zich bezighoudt met zaken die het daglicht niet mogen zien. Buurvrouw Andrée vraagt om haar kelder te mogen gebruiken om dieren – toen een illegale praktijk om zelf vlees te kunnen verkrijgen – te kunnen kweken, maar dat weigert ze consistent. Haar blinde man Camille zal zelf niet zien wat er rondom hem gebeurt, maar hij heeft een aangeboren talent om zaken aan te voelen. Hij heeft een goede band met de jongere meisjes Joséphine en Simone, die op hun beurt onderling ook meer dan vriendschap blijken te beleven. Ook de vriendinnen van Rose, Judith en Sarah - die trouwens jood is - merken dat hun vriendin de laatste tijd langer weg zit dan normaal… als dit maar goed komt!
De focus in dit album ligt duidelijk op de vrouwen en hun leven tijdens de oorlog. Ook zij vochten hun eigen strijd iedere dag als vrouw, maar dan zonder de medailles. In het album komt niet de ware gruwel van de oorlog naar boven, maar beleeft iedereen op zijn beurt zijn eigen moeilijkheden. Scenariste Navie (Virginie Mosser) verweeft de verhalen van de vele persoonlijkheden mooi tot 1 geheel in dit verhaal. Het is wel duidelijk pro vrouw en contra man, want de mannen worden nogal negatief voorgesteld. Het kan bewust zijn of niet, maar het personage van Mark wordt daarbij niet voldoende uitgewerkt waardoor je niet meteen een band hebt bij de liefde tussen Mark en Rose. Het moet wel gezegd, op het eind komen een paar mooie plottwists die veel goed maken. De tekeningen en inkleuring van de personages door Carole Maurel komen zacht en vriendelijk over, wat het aangenaam lezen maakt. Daarbij komen sommige scènes mooi in beeld, zoals een intieme scène tussen Rose en Mark, die afgesloten wordt met een verdwaasde blik van Lucien die kijkt naar een hand op een bol lichaam. Blijkt op de volgende pagina dat dit de zwangere buik is van Sarah die aan het passen is op Lucien..
Dit is opnieuw een degelijk album dat we niet vertikaal gaan klasseren, maar mooi horizontaal in de reeds knappe rij van Lauwert Uitgeverij.
PS: de brief die vooraan het album zit, lees je best aan het eind van het album!
Geplaatst op 23/11/2023
Citeren
