We lopen altijd warm als een Belgische tekenaar een nieuw album uitbrengt, ook zo met deze nieuwe van Wauter Mannaert. De mooi vormgegeven cover spreekt in ieder geval al aan!
Pelli is een doodnormale tiener, tot hij op een dag de opdracht krijgt van zijn grootvader om in zijn voetsporen te treden. Zijn queeste houdt in dat hij het ‘speurende beest’ moet vinden en vangen. Generaties lang proberen de afstammelingen van koning Pellinore dit legendarische dier te vangen, maar telkens weet het te ontsnappen. Daarvoor moet Pelli het zwaard gaan vragen bij de dame van het meer. Als hij echter toekomt bij het meer, blijkt dit een opgedroogde modderpoel te betreffen. Ook van het woud blijft niets meer over en is dit ingepalmd door een bouwwerf. Maar de dame van het meer – een soort van fee – is er echter nog en overhandigt hem even later het zwaard. De dame van het meer, Nimue, wil echter mee met Pelli op queeste omdat ze dan van haar ellendige plaats kan vertrekken. Waar Pelli eerst niet op ingaat. Plots duikt een echte ridder op, die het zwaard opeist in een duel met Pelli. Pelli ziet dit echter niet zitten, en roept dan toch maar de hulp van Nimue op. Die probeert haar magische krachten, maar dat loopt niet van een leien dakje. Uiteindelijk weet ze de ridder te verschalken door hem pootjelap te zetten. Tijd voor Pelli en Nimue om hun queeste te beginnen en op zoek te gaan naar het speurende beest, op hun ros: de scooter van Pelli zijn grootvader...
Het scenario wordt verzorgd door Frédéric Maupomé en brengt ons een originele variant van het verhaal over koning Arthur. Allemaal doorspekt met de nodige knipogen naar het heden en verleden, en afgewisseld met grappige dialogen en situaties. In dit eerste deel wordt voornamelijk gefocust op de dialoog tussen Pelli en Nimue, waarbij al een eerste kijk wordt gegeven op iemand die het niet zo heeft met de magie van Nimue. Het verhaal geeft ons de levensles mee dat niet het resultaat het belangrijkst is, maar de weg ernaar toe. De tekeningen en inkleuring van Wauter Mannaert (Yasmina, El Mesias,…) scheppen een vrolijke en leuke sfeer die bijdragen tot het gekke avontuur. Hij steekt er ook dikwijls grappige details in voor de aandachtige lezer; zo staat er een klein zwaard getekend op de voetzool van de ridder.
Hopelijk weten de auteurs dit niveau door te trekken in het tweede deel van De Queeste, maar iets zegt me dat dit goed komt. Dit is alvast een mooi verzorgd en leuk opgebouwd eerste deel, aanrader!
Geplaatst op 18/02/2024
Citeren
