In de reeks stripbewerkingen van de werken van Marcel Pagnol vormt dit deel de afsluiter van de zogenaamde ‘Marseillaanse trilogie’, voorafgegaan door de delen Marius en Fanny.
Met zijdezachte tekeningen en prachtige decors dompelt Victor Lepointe ons onder in de sfeer van de Zuid-Franse kades van Marseille. De personages zijn treffend gekozen en belichamen het Marseille van het interbellum.
Het boek naar het toneel, naar de film leest dan ook als een film.
Het deel César is er gekomen omdat de schrijver na 4 jaar toch een happy end wilde maken aan de familiesaga en de ingewikkelde liefdesgeschiedenis van Marius en Fanny.
In Frankrijk en onder francofielen horen deze verhalen, net als Jean de Florette, Manon des Sources en Topaze, tot de algemene cultuur. Allemaal zijn ze verstript in deze prachtige reeks. Steeds opnieuw is het verfrissend om deze klassiekers in stripvorm te herontdekken.
Dit laatste deel biedt een nostalgisch beeld van het kleinburgerlijke leven in Frankrijk in die tijd. De oude Panisse, de 30 jaar oudere man die destijds met Fanny trouwde toen zij een kind verwachtte van haar verdwenen liefde Marius om zo een dorpsschandaal te vermijden, ligt op sterven. Rond zijn bed verzamelen zijn beste vrienden, met wie hij vaak pétanque speelde en daarna pastis dronk op het terras van César.
Er worden bekentenissen gedaan, terwijl de pastoor aandachtig luistert.
De dialogen zijn prachtig uitgewerkt. Eigenlijk zou je ze in het Frans, of liever nog in het Provençaals, moeten horen, al vrees ik dat dit dan moeilijk te verstaan zou zijn. Meer dan "Té" en "Vé Vé" komen we niet.
Maar hierdoor worden we meteen in het verhaal gezogen, waarin de 20-jarige Cesariot uiteindelijk zijn echte vader opzoekt. Hij weet hem te overhalen na tien jaar weer zijn gezicht te laten zien in het café van zijn vader. Uiteindelijk zal die er ook voor zorgen dat er een hereniging zal komen met Fanny. Het verhaal straalt een diepe menselijkheid uit en toont aan dat ondanks vooroordelen en misverstanden alles kan worden opgelost door empathie en eerlijke gesprekken.
Kortom, dit is een prachtige reeks die je niet mag missen als je wil genieten van de Zuid-Franse sfeer, de typerende karakters en een beetje zuiderse warmte.
Elk boek bevat aan het einde een kort dossier met verwijzingen naar het oorspronkelijke toneelstuk en de verfilming ervan. De achtergrondinformatie over de realisatie van de film, samen met authentieke foto’s van de acteurs, vormt een super afsluiter.
Pjotr. 11-2024
Geplaatst op 12/11/2024
Citeren
