Askell is één van de vele bekende fantasy reeksen van
Arleston. In zijn eerste echte fantasy reeks '
De Cartografen' (van 1992) was de wereld volledig volgebouwd zodat het één grote stad. In deze reeks (van 1993) is de wereld één grote oceaan en nog wat later (in 2000) zou '
Opaal' de wereld van het woud worden...
In het eerste deel 'Het goddelijke smeersel' leren we de wereld van Askell met z'n grote oceanen en duizenden kleine eilanden beter kennen. De wel erg lenige danseres Cybil (ze kan overigens ook goed met een zweep omgaan, Lara Croft eat your heart out) verlaat haar werkgever met wat hulp van de stoere krijger Dao X'ian, gewezen soldaat, maar nu freelancer (een duidelijke inspiratie voor de latere trollen). Beiden 'overtuigen' in de haven de laffe dichter en kunstenaar Keresquin van Villoque zodat ze zijn schip mogen gebruiken als vervoermiddel. Op dat schip is Titel de dappere scheepsjongen en verder zowat het manusje van alles (zijn rol wordt ook wel groter naarmate de reeks vordert). Ondertussen wordt in het paleis op het eiland Vocabel het recept van het goddelijke smeersel gestolen, dit smeersel zorgt ervoor dat zelfs de diepste wonden binnen enkele uren genezen. De professionele dief is Brumaire korte-dolk, die ook een begaafd messenwerper is (what's in a name). En zoals te verwachten komen onze vijf helden tesamen maar na wat schermutselingen worden ze uiteindelijk veroordeeld tot de galei.
Het tweede deel begint met de inscheping van onze helpen op een schip dat jacht maakt op Skorillen, grote zeedieren die een ingrediënt zijn van het goddelijke smeersel. Na de vangst van één van deze monsters kunnen onze helden ontsnappen en keren ze weer naar Vocabel om de formule van het goddelijke smeersel terug te bemachtigen. Aldus vormen de eerste 2 delen eigenlijk een mooi afgesloten verhaal (weliswaar met een open einde).
Het derde deel begint als onze vrienden op weg zijn naar de Brazonte archipel voor een groot toernooi, maar een storm gooit roet in het eten en zorgt ervoor dat Cybil gescheiden raakt van de rest van de groep. De rest van het verhaal speelt zich voornamelijk af op de archipel van Galaske, daar wordt gedoken naar koralen in diverse maten en gewichten, het bloedkoraal is daarvan het meest waardevolle maar uiteraard ook het moeilijkst te bemachtigen. Op het einde van deel 3 staat de poort naar verdere delen weidt open, maar ondertussen wachten we nu al 13 jaar op een vervolg dat er mogelijk zit aan te komen, het is alleen te hopen dat we dan niet nog eens zo lang moeten wachten op deel 5.
De verhalen bevatten alle elementen die we van Arleston gewend zijn: de verklarende tekstkaders in de hoeken van de tekening, de humor, de afkeer van de kerk (want ook hier is er een priesterorde die de macht stevig in handen heeft) en dan is er nog de erotiek... In de Cartografen was seks ook al een groot onderdeel van het verhaal, hier is dat niet anders, de vrouwen hebben meestal weinig om het lijf en borsten en billen worden veelal duidelijk in beeld gebracht (wat een waarschijnlijke verklaring kan zijn voor de populariteit van deze reeks). Voor
Mourrier is het zijn eerste reeks, maar hij brengt het er zeer goed vanaf, de tekeningen zijn klaar en duidelijk.
Kortom een geweldige fantasy/avonturen reeks die wel enkel geschikt is voor de iets oudere lezers...
