stripINFO.be Forum - UGC

Met een 'compliment' van de auteur dat Belgen strips nog serieuzer nemen dan de Fransen.


Should Asterix hang up his sword?

Thursday, 22 October 2009
By Hugh Schofield
BBC News, Paris

A little-reported ceremony took place a few days ago outside a nondescript apartment block in the Paris suburb of Bobigny. An old man unveiled a plaque to mark the birthplace of one of France's greatest cultural heroes: Asterix.

On 29 October 1959, the first adventure of the diminutive warrior Asterix appeared in the comic magazine Pilote. It was the work of the Italian-born artist Albert Uderzo, who, with his script-writer friend René Goscinny, had dreamed up the idea a few months previously on the terrace of his Bobigny flat.

Half a century later Asterix - and Uderzo - are still going strong. On 22 October, a new album comes out, the 34th in the series, entitled, "Asterix and Obelix's birthday - The Gold Book". And, over the following week a series of events will be held across Paris to mark the anniversary. They include a musical, a seminar at the Sorbonne and a costumed pageant on 29 October.

For the French, who take their Bandes Dessinées (BD, comic strip books) very seriously indeed, Asterix is part of the canon. Not only is he a prodigious (and rare) cultural export - 325 million books sold in 107 languages - he also exemplifies perfectly the national self-image.

If modern-day France tends to see itself as a beleaguered redoubt holding out against the imperial forces of global Americana, then who better to represent it than a cheeky Gaul with a habit of clobbering the cloddish forces of Rome.

Unlike most previous albums, The Gold Book comprises a series of short stories rather than a single tale. But the much-loved cast of characters is unchanged: Asterix, the canny hero, his corpulent sidekick Obelix, Dogmatix the dog, Panoramix the druid (known as Getafix in the English translations), Cacofonix the tone-deaf bard and so on.

'War-machine'

But while The Gold Book will doubtless sell as well as ever, the continuing commercial success of the Asterix series masks a painful reality that many fans prefer to ignore: For the past 30 years - ever since Goscinny's death in 1977 - the books have been frankly second-rate.

That at least is the view of serious lovers of the Asterix books. For them, the last album of true merit was Asterix in Belgium, which was also the last book that Goscinny worked on. The subsequent 10 albums were not just drawn, but also written, by Uderzo, and the decline in quality has been drastic.

The most recent book before the new one - the 2005 Asterix and the Falling Sky - even featured a group of extra-terrestrials in a heavy-handed attempt to parody American cultural imperialism. It was panned by the critics, though it once again sold millions.

"Since the death of Goscinny, it has been the slow descent into hell," says Hugues Dayez, Belgian film critic and comic-strip expert. (In Belgium they take BD even more seriously than in France.)

"Uderzo is a great artist, but he is no script-writer. He has no confidence in himself. He has one idea, then another, then another, and in the end the whole thing is a mess. More importantly, all the humour - the wonderful irony - is no longer there. The genius has gone.

"But the paradox is that despite all this, the Asterix albums have never sold as many as they do now. This is entirely a result of the commercialisation of the brand. In Mr Goscinny's day there was no merchandising, but now it is like a war-machine," he says.

What saddens admirers of the essential Asterix even more is that it now looks as if the character will be allowed to continue his existence indefinitely into the future.

Earlier this year - after a painful family rift with his daughter - Mr Uderzo sold rights to the series to the publishing conglomerate Hachette, and he has appointed three young artists to take over when he dies.

"Asterix must live on after me," Mr Uderzo, who is 82, told the Journal du Dimanche newspaper earlier his week.

His decision is part of a bitter debate in BD circles about what to do with successful characters when their creators stop creating.

On the one hand there is the Tintin option - a complete ban on new adventures, following the desires of the artist Herge.

But on the other hand, several other historic Franco-Belgian cartoons have been kept going with new artists. Examples are Lucky Luke, Spirou and Boule et Bill. Such prolongations may continue to sell, but they are little loved compared to the originals.

"Some fans want to see their favourite characters go on for ever. Personally I do not," says Anne-Claire Norot, BD critic at Les Inrocks culture magazine in Paris. "Asterix is a case in point. Goscinny's death was a turning point. After that, the language, the jokes, the subtlety - it was all gone. Before it was art, now it is just for children."

For Hugues Dayez - who admits cheerfully to being Albert Uderzo's bete noire - the inevitable success of the new Asterix album has everything to do with the forces of mass marketing, and nothing to do with true artistic merit.

"People will buy the book out of a Pavlovian reaction because it's become part of our national heritage," he says. "But the truth is there is a huge amount of money at stake. Publishers want to keep the brand alive because it is an awful lot easier than creating something new."

Hier kunnen we wel eens een boompje over opzetten: moet een strip "sterven" samen met zijn tekenaar (zoals Kuifje) of moet hij oneindig blijven "leven" (zoals Suske & Wiske en nu ook Jommeke) ?

Niks moèt, wat mij betreft, maar zorgen dat de oorspronkelijke auteur zich niet al te vaak moet omdraaien in zijn graf, lijkt mij een minimum aan respect.

Als je ziet hoe degoutant er soms wordt omgegaan met een creatieve erfenis, is dat toch werkelijk zum kotsen, of dat nu is door als nieuwe vent van de weduwe op de meest degoutante geldzuigerige manier de rechten op het -stopgezette- bestaande oeuvre te beheren (kuch nick rodwell kuchekuch) of door minderwaardige nieuwe albums te blijven uitbraken (voorbeelden legio).

Bij Asterix ligt het natuurlijk gecompliceerder, want Uderzo heeft natuurlijk wèl een terechte claim op Asterix, maar iedereen ziet natuurlijk in dat hij, na de dood van Goscinny beter een (paar) zeer getalenteerde scenarist(en) in dienst had genomen.
In de ploeg die het na zijn dood zal overnemen heb ik bijzonder weinig vertrouwen, aangezien ik ervan uit ga dat zij toch voor een groot stuk verantwoordelijk zijn voor de prullen van de laatste jaren.

Bij jommeke heb ik er wel vertrouwen in dat men door zal gaan op het pad dat nys zou gewild hebben (wat meteen ook de reden is waarom ik mij niet zo meteen jommekes zie kopen, maar dat terzijde), dus dat zit dan wel snor.

Naast de Europese strips ben ik ook opgegroeid met de Amerikaanse comics. En daar is het normaal dat een personage door jan-en-alleman word neergezet.
Het is dus niets nieuws voor mij dat hier na het overlijden van de originele tekenaar iemand anders 'aan de bak' komt.
Als enigste criterium zou ik willen hanteren dat de held met respect en in de zelfde sfeer neergezet moet worden.
Als ik denk aan b.v. Roodbaard (Hubinon - Jijé - Lorq - Pellerin - etc.) moet ik eerlijk bekennen dat de tekenstijl van Jijé en Lorq me hier helemaal niet bevalt, maar dat ik de betreffende avonturen hier wel acceptabel vind omdat aan bovenstaand criterium voldaan werd.
En zelfs als de meester zegt dat er geen nieuwe avonturen meer mogen verschijnen, dan rukken ze toch gewoon de kast 'dialecten' open om nog meer van hetzelfde te kunnen verkopen. :D

Groot gelijk, maar dat maakt het niet altijd minder gecompliceerd.
Als grote Robbedoes-fan ben ik ook van mening dat "recentere tekenaars" (men bedoeld hier uiteraard Morvan & Munuera) de boel wat aan het verknoeien zijn, al kwamen dezelfde argumenten reeds naar boven onder Broca, en ook Fournier (die m.i. wel degelijk werk heeft afgeleverd) had zijn criticasters.
Wat mij wel stoort is dat dan vaak gesteld wordt dat de erfenis van Franquin slecht behandeld wordt. Men vergeet dan (of weet gewoon niet) dat Franquin wel de belangrijkste nevenpersonages heeft ontworpen (de graaf van Rommelgem, de marsupilami, Wiebeling), maar dat daarvoor Jijé toch een aantal verhalen heeft getekend, en dat het personage Robbedoes is ontworpen door Rob-Vel.
Een reeks (laten) overnemen is dus niet altijd een slechte zaak.

Ik moet mn definitieve mening hierover nog vormen...
Het gaat al te vaak mis, maar zo'n geval als Robbedoes door Fournier vind ik zeker geslaagd!
Maar voor mij had dan bv zelfs Paul Geerts met zn fikken van Suske en Wiske moeten afblijven! :rolleyes: En zeker al wie er daarna nog verhalen voor gemaakt heeft! X(

Nu pijnig ik mn hersenen om ook een voorbeeld te noemen waarbij de opvolger de bedenker heeft overtroffen, maar ik kom er niet aan... Jullie?

Overtroffen niet maar voor mij blijft Blake en Mortimer een leuke reeks, men slaagt er telkens in me te blijven boeien en reikhalzend te laten uitkijken naar meer...

Ik vind het continueren van Storm ook een wel een gedurfde onderneming. Dappere jongen die de penselen van Don Lawrence durft over te nemen. En tot heden valt het helemaal niet tegen. Tuurlijk zie je in de tekeningen wel dat het niet het werk van Lawrence is maar het komt er toch erg dichtbij en een kans wil ik het zeker geven.

Voor mij komt het in deze discussie neer op het volgende: ik kan best leven met een bepaalde aanpassing van de tekenstijl als een serie wordt doorgezet door een andere tekenaar. Een verschil lijkt me zelf wel wenselijk. Hoe vervelend is het bijvoorbeeld om als getalenteerd tekenaar 'gedwongen' te zijn, in wat eigenlijk iemand anders zijn stijl is, te werken? Kan me goed voorstellen dat je het werk toch een eigen 'signatuur' wil geven in plaats van in perfectie je voorganger proberen te kopieren.

Anyway.. het valt of staat bij mij met de kwaliteit van het verhaal. Als ik het gevoel heb dat deze in grote mate overeenkomt met de originele serie ben ik tevreden. Dan kan ik prima leven met het doorgaan van een serie met een andere tekenaar (en dus zelf een ander stijl). Krijg je een heel nieuw team (ook nieuwe scenaristen), dan ben ik eerlijk gezegd wel wat argwanend...

En conclusie 2: Uderzo's scenario's trekken op geen orgel (of vul een ander woord in dat je beter past).
Laat er nu aub niemand Uderzo voordragen in de preselectie voor "het Schitterende scenario", hé. (in navolging van "de gouden gum", etc.)