Recensie

Lanfeust van Troy INT A2 Kasteel Goud-Azuur / De paladijn van Eckmül


Toen Talent wegens ‘enkele probleempjes’ in 2007 de boeken neerlegde, bleven heel wat lezers op hun honger zitten wat betreft de werelden van Troy. Jarenlang (3 jaar om precies te zijn) kwam er geen slot aan de magische avonturen van Lanfeust en de zijnen. Ondertussen heeft uitgeverij L reeds veel goedgemaakt. Het slot van het 8-delige avontuur van onze in de ruimte vertoevende held kreeg een vertaling en vele spin-offs overspoelen ons taalgebied. Maar blijkbaar is de koe nog niet leeggemolken, want ondertussen is ook de tweede integrale van Lanfeust van Troy een feit! Het gaat hier om de boeken 3 en 4 uit de eerste cyclus.

Bij het vernemen van het nieuws over deze nieuwe uigaves stond ik -begrijpelijk denk ik- nogal sceptisch tegenover deze poging nog meer geld te slaan uit de reeks. Terecht of niet, dat kan u verderop lezen...

Over de inhoud en het verhaal ga ik kort zijn, zowat iedereen kent de reeks ondertussen wel. Indien niet verwijs ik ook graag naar de RECENSIE van INTEGRALE 1.
Op Troy bezitten zowat alle mensen een of andere magische kracht die doorgestuurd wordt door de wijzen. Lanfeust bezit dankzij het ivoor van de magohamoth, een wezen dat als catalisator fungeert van parapsychologische krachten, de absolute en allesomvattende kracht. Natuurlijk is er nog een ander, minder vriendelijke bezitter van deze kracht, die er alles aan doet om het stuk ivoor in bezit te krijgen. Een wedren en hevige strijd zijn het gevolg. Dat Lanfeust en zijn vrienden (waaronder verloofde C’Ian) het niet gemakkelijk hebben, spreekt voor zich.
De magische toer opgaan levert bijna een oneindig aantal mogelijkheden. Iedereen heeft bovendien slechts 1 kracht, die varieert van kompleet nutteloos tot ongelooflijk handig. Arlestons originaliteit is soms subliem en weet op de gepaste momenten een humoristische toets te geven aan de toepassing van magie. Dat gecombineerd met een origineel en spannend verhaal maakte deze reeks tot een succes.

Waarom kiezen voor een heruitgave? Aan het verhaal op zich is er niets gewijzigd, maar de vertaling is wel onder handen genomen. Ik ga me niet uitspreken voor de ene of de andere versie, want ik kan me in alletwee wel vinden. Het enige wat me bij dit boek stoort is de vertaling van de namen van de wijzen van Eckmül. Waarom moet Plomynthe nu plots Plusmenius heten? En de verandering van Lignole naar Mieterop vind ik ook allesbehalve geslaagd Dit maakt het voor de lezers van het eerste uur slechts nodeloos gecompliceerd en biedt geen meerwaarde.

Wat de kleuren betreft is er wel heel wat veranderd. De oorspronkelijke uitgaves (eerste druk midden jaren ‘90) zie er behoorlijk gedateerd uit. De basiskleuren zijn aan de gelige kant en behoorlijk flets. Ook het hedendaagse digitale grafische geweld ontbreekt. Met deze herwerkingen is alles veel levendiger en realistischer. Met name lichtinval en schaduwgebruik zijn veel beter weergegeven en uitgebalanceerd. Ook de kleurtinten zijn moderner en echter. Zonder meer een serieuze verbetering.

Besluit: als je op dit moment nog moet beginnen met de reeks en je hebt de keuze uit twee uitgaves, hoef je niet te twijfelen: de nieuwe albums overtreffen duidelijk de oude! Over het al dan niet vervangen van de exemplaren die reeds in de kast staan, moet je zelf maar oordelen. Veel zal afhangen van hoe verknocht je bent aan deze verhalen en het budget dat je wil besteden.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.