Recensie

Gek op moorden 1 Gek op moorden


Tardi moeten we niet meer voorstellen, deze Franse tekenaar is vooral bekend geworden met zijn strips over de eerste wereldoorlog en de reeks Isabelle Avondrood. Daarnaast verstripte hij ook verschillende detectiveverhalen van Léo Malet (de Nestor Burma verhalen). Ook Jean-Patick Manchette werd al door Tardi onder handen genomen. Na het verstrippen van “Kleine West Coast Blues” en “De sluipschutter” is “Gek op moorden” het derde boek van Manchette dat door Tardi verstript wordt (en dan mogen we ook “Griffu” niet vergeten, daarvoor leverde Manchette het scenario, zonder dat dit vooraf als leesboek verscheen). Deze verhalen kunnen we zowat als een Franse versie van Sin City beschouwen, want niet alleen zijn het zwart-wit strips, er zijn meer stijlovereenkomsten. Zo zijn de meeste personages uit deze verhalen veel bruter dan we gewend zijn, wordt er ook veel met een voice over gewerkt, ook de helden zijn geen typische helden, er is altijd wel een hoek af. Zo heeft Thompson, de huurmoordenaar in dit verhaal, voortdurend maagpijn waardoor hij niet kan eten. Die maagpijn verdwijnt alleen maar als hij net heeft gemoord! Dan kan hij nog eens op zijn gemak eten!
Net zoals die andere verstrippingen van Manchette speelt het verhaal zich af in het Frankrijk van de jaren zeventig. Het verhaal is eigenlijk één grote achtervolging, waarbij het geweld explicieter en bruter wordt naarmate de pagina’s vorderen. Julie Ballanger, een psychiatrische patiënte, wordt door Michel Hartog uit een instelling gehaald om de nanny te worden van Peter, de zoon van zijn overleden broer. De familie Hartog bezet een zeepfabriek, maar door het overlijden van zijn ouders, wordt Peter onder voogdij van zijn oom Michel Hartog geplaatst, die zo de fabriek mag beheren. Hij huurt Thompson in, een Engelse huurmoordenaar die ervoor moet zorgen dat Peter verdwijnt en dat de schuld er van in de schoenen van Julie geschoven wordt. Door haar verleden zou dit simpel moeten zijn, maar een en ander loopt nogal uit de hand waardoor Julie op de vlucht slaat met Peter. Ze vertrouwt niemand meer en wordt achtervolgd door Thompson en zijn nogal lompe handlangers.
De typische Tardi tekeningen passen wonderwel bij dit harde verhaal, de sfeer wordt versterkt door het slechte weer en het winterse landschap. Dit is geen album geworden voor tere zieltjes, maar dat was ook al de kritiek die Manchette moest slikken bij het verschijnen van zijn boeken.
Dit album is zeker een aanrader voor mensen die houden van strips als Sin City!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.