Recensie

Ik, René Tardi, krijgsgevangene in Stalag IIB 1 Ik, René Tardi, krijgsgevangene in Stalag IIB


Stil






Hier kan je alleen maar stil van worden. Ik had me nochtans gewapend door de andere twee bekende oorlogswerken (De grote slachting en Loopgravenoorlog) van Tardi nog eens te lezen, maar dat bleek dus niet veel te helpen. In tegenstelling tot die vorige werken, vertelt dit boek het verhaal van een krijgsgevangene tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het gaat hier over de vader van Tardi, die zich had ingeschreven bij het Franse leger in de illusie dat ze het beste leger ter wereld vormden. Dat viel zwaar tegen en hij werd al vlug als krijgsgevangene meegenomen naar een kamp, Stalag IIB. Het gros van het stripboek gaat over het leven in zo een kamp: hoe zwaar de honger weegt, hoe mooie vriendschappen ontstaan maar ook weer even vlug en bruusk afgebroken worden, hoe sommige meeheulen met de Duitsers en hoe anderen hen dan weer blijven uitdagen met kleine sabotages.

Tardi zelf (de zoon dus) heeft een actieve rol in dit verhaal. Je ziet hem als een tiener mee op het slagveld en in het kamp staan. Hij reageert op wat zijn vader zegt, soms krijgt hij een antwoord en soms ook niet. De vragen die hij stelt zijn eigenlijk een reactie op wat zijn vader neergeschreven had in een drietal schriftjes over zijn ervaringen van toen. Die schriftjes vormen de basis voor dit stripverhaal. Omdat Tardi er pas echt aan begonnen is na de dood van zijn vader, heeft hij niet overal een antwoord op gekregen en blijven sommige vragen dus open.

http://static.skynetblogs.be/media/149064/2417075751.JPG

De verhouding tussen de twee speelt een belangrijke rol in dit boek. Het vlotte niet bijster tussen de twee: de vader was getekend door de oorlog en was nors en de zoon begreep dit niet. Dit zie je ook terug in de moeilijke verstandhouding tussen de twee in dit boek. In het begin was het zelfs een beetje irritant, tot je door hebt wat het bijbrengt aan het verhaal.. maar daar moet je zelf maar de moeite van het lezen voor doen.

Het is een krachtig verhaal, dat nog een tweede deel gaat krijgen. Immers dit deel stopt wanneer ze in colonne het kamp verlaten. De tocht naar huis is voor het vervolg. Als dit niveau aangehouden wordt (en wie twijfelt daaraan?) dan is dit weer eentje om te koesteren. Niet omdat het zo een leuk verhaal is, maar omdat het durft een realistisch beeld te schetsen van de verliezende soldaten en hun kampleven. In de meeste geschiedenislessen wordt hier geen aandacht aan besteed en des te meer aan de uiteindelijke overwinning van de geallieerden. Nochtans is dit een verhaal dat ook verteld en gehoord dient te worden.

Alles bij elkaar is dit geen mooi verhaal en zeker geen gemakkelijk verteerbaar verhaal. Het vertelt over schrijnende toestanden en dit komt zeer duidelijk naar voor doordat de vader, toen hij het neerschreef er nog steeds mee worstelde en dat duidelijk vertaald werd in zijn tekst en in deze strip. Het botst en het schudt je wakker. En toch is het geen tragisch verhaal vol dood en verdriet. Dat zit er wel in, maar het is gebalanceerd met de vriendschappen dat de vader meemaakte, waardoor hij een beetje hoop behield. Het is een beeld van de oorlogsrealiteit in al zijn facetten: het beste en het slechtste.

In het kort: wat Tardi deed voor WOI, doet hij nu voor WOII.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.