Recensie

Death Mountains 1 Mary Graves
2 Cannibal Mary


Casterman lijkt het voorbeeld van Saga te volgen en brengt nu ook een afgewerkt tweeluik in één keer op de markt. Leuk voor de ongeduldige lezers die we zijn. Death Mountains is een verhaal dat zich afspeelt in het Wilde Westen en is geschreven door Christophe Bec. Met zo’n naam als scenarist weet je al direct dat je niet met een gewoon westernverhaal zal worden geconfronteerd. Alhoewel er wel enkele typische Bec-elementen in het verhaal aanwezig zijn, wordt je voor één keer niet geconfronteerd met monsters of bovennatuurlijke verschijnselen. Het is ook geen typisch westernverhaal met pistoolhelden, scalperende indianen of goudzoekers. Het verhaal is gebaseerd op een waar gebeurd feit: dat van de “Donner-party”, een konvooi dat in 1846 vast raakt in een sneeuwstorm in de Sierra Nevada. De hoofdrollen zijn dan ook voor gewone mensen, pioniers die niet op zoek zijn naar het grote avontuur, maar mensen die hun leven wagen in de hoop om een betere toekomst te vinden aan de andere kant van het land. Na een uitgeregende aanloop, waarin de karren van de pioniers al eens vastlopen in de modder is het tijd voor het grote werk: de Sierra Nevada moet nog bedwongen worden voor de winter aanbreekt.
Het verhaal is één grote flash back. Een bejaarde vrouw, Mary, krijgt bezoek van Benjamin Reed. Hij is de kleinzoon van James Reed, een rijke man die met zijn familie mee trok met de groep pioniers waarvan Mary, toen een jonge vrouw, ook deel uitmaakte. De spanningen in de groep zouden hoog zijn opgelaaid, deels door de omstandigheden, deels door de houding van de rijke Reed. Benjamin wil nu de werkelijke geschiedenis van zijn familie kennen.

De tekeningen zijn van Daniel Brecht, een illustrator die bij deze zijn debuut maakt als striptekenaar. Hoewel hij Giraud tot zijn grote voorbeeld rekent, is zijn stijl eerder die van Taymans in de reeks Caroline Baldwin, hoewel Brechts lijnen wat minder dik zijn aangezet. Hij kiest voor een sober kleurenpallet, dat wel aansluit bij het beklemmende verhaal, maar niet echt uitnodigend is als je de strip eens doorbladert in de winkel.

Het is een mooi afgewerkt verhaal geworden, dat niet echt verrast. Dat komt deels door Mary’s bijnaam die de titel is van het tweede deel en al wordt verklapt op de eerste pagina’s van het verhaal: “Cannibal Mary”. De stap naar kannibalisme is ook niet echt een psychologisch dilemma waarover wordt gediscussieerd, het dient zich aan als enige oplossing om deze hel te overleven. Misschien kon Bec ook het einde anders aangepakt hebben. Hij koos er voor om het echt gebeurde reddingsverhaal, met al zijn problemen, in het kort te vertellen, maar daardoor verliest het verhaal voor mij wel wat van zijn dramatische kracht. Al bij al is het een diptiek geworden dat toch wel aan de ribben blijft plakken!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.