Recensie

Kalimbo 1 Mata-Mata


Kalimbo, een oude wijze olifant, trekt zich terug uit zijn troep om naar het olifantenkerkhof te gaan en daar te sterven. Onderweg ontmoet hij een oude leeuwenvriend, Makoussa en ze trekken even samen op om zo afscheid te nemen. Maar dan duikt er een zebra-jongen op, die zijn kudde verloren heeft. Al vlug is heel de savanne in rep en roer over dit zebrajong, Mata-Mata. Hij zou misschien, eventueel en helemaal niet zeker een mythische figuur kunnen zijn die het paradijs kan brengen en iedereen wil hem natuurlijk aan hun zijde. De drie krijgen de ene onverwachte ontmoeting na de andere, de ene al vreedzamer dan de andere. Zullen ze het overleven en vindt Mata-Mata zijn kudde terug? En wat met de oorspronkelijke trektocht naar het olifantenkerkhof?

http://www.digitalunivers.com/wp-content/uploads/2012/11/kalimbo-t1-slide-1000x400.jpg

Je kan er niet omheen. Ondanks de sterk afwijkende omgeving (sneeuwlandschap tegenover de droge savanne) denk je terug aan Ice Age. De hoofdrolspelers, een olifant ten opzichte van een mammoet en een sabeltandtijger tegenover een leeuw met als komische noot enerzijds de overmoedige zebra en anderzijds een klungelige luiaard. Geef toe, er zijn best wel gelijkenissen te trekken. En toch is er ook wel wat verschil: hier zijn de protagonisten op pensioengerechtigde leeftijd en niet in de fleur van hun leven. De zebra is daarentegen een jonkie, onervaren en onbesuisd en dat levert het nodige contrast met de voorzichtigheid geboren uit ervaring van de andere twee. Het is bijgevolg geen Ice Age versie 2, maar wel degelijk Kalimbo 1.

De humor is er en de spontaan ogende en vlotte tekenstijl bevordert dat gevoel. De warme inkleuring past bij de omgeving en het positieve van het verhaal. Alle elementen werken dus samen om een mooi, leuk geheel te vormen.

Het enige minpuntje, wat mij betreft, is toch wel de mindere correctheid van het verhaal. Een mannelijke olifant zal bijna nooit in een groepje met vrouwen optrekken. Elke groep wordt geleid door een wijze matriarche en verzamelt de wijfjes en de jongere leden. Maar een oude man? Neen, dat hoort er niet in thuis. Zulke kleine achtergrondinformatie zou ik liever juist weergegeven zien en dan zou het echt helemaal in elkaar klikken. Laat dit de pret niet bederven echter, de humor is overvloedig aanwezig en een beetje ontspanning kan iedereen wel gebruiken.

In het kort: Een half uur plezier.. daar teken ik voor.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.