Recensie

D 2 Lady d'Angerès


Een kortere reekstitel als dit, lijkt me nogal moeilijk. Gemakkelijk onthouden is het alleszins wel. Blijft de vraag waarvoor de letter staat. D zoals in Dracul oftewel Dracula? Of is het de D van D’ Angerès? Of de D van Drake? De eerste is de meest logische natuurlijk. Dit album handelt niet voor niets over de wezens die het daglicht schuwen en allergisch zijn aan allerlei alledaagse zaken. U weet wel: wijwater, kruisen, knoflook,... Enfin, zo wil de overlevering het toch.

In deel een (voor een bespreking moet je HIER zijn) zagen we hoe Miss Lacombe aangevallen werd en bovendien bijna een houten staak door het hart kreeg gepriemd. Sedert dat moment lijkt ze ten prooi aan een ziekte. Rondom haar verzamelen verschillende figuren die allemaal een ander doel voor ogen lijken te hebben. Waar zijn Lady D’Angerès, Lord Faureston en Richard Drake precies op uit? Van de laatste weten we het vrij zeker: zijn hart slaat sneller als hij in het charmante gezelschap verkeert van deze schoonheid. Zijn enige (?) doel is dan ook een remedie trachten te vinden voor de toestand waarin Miss Lacombe steeds dieper lijkt weg te zinken. Op zijn weg wachten wel enkele serieuze tegenstanders. Gelukkig wordt hij geassisteerd door Jones, een bankmedewerker die behoorlijk onderlegd lijkt over de ondoden en beweert een vampierjager te zijn.
Naast de zoektocht naar een oplossing voor de ziekte waaraan Miss Lacombe lijdt, laten de auteurs ook het een en ander doorsijpelen over het verleden van Drake. Heel zuiver op de graat lijkt dit ook niet. Enfin, aan de lezer om dat te beoordelen.

D biedt ons een aantrekkelijk vampierenverhaal dat weliswaar een heel aantal elementen bevat die we reeds kennen uit andere verhalen. Toch is het verhaal vernieuwend en entertainend genoeg om bestaansrecht te hebben naast de reeds uitgebrachte vampierenvertellingen. Daar zorgen vooral de aanwezigheid van de mysterieuze Lady D’Angerès en de bizarre geschiedenis van dat andere hoofdpersonage, Richard Drake, voor. Het is duidelijk dat deze reeks nog heel wat voor ons in petto heeft.

Grafisch zit het ook snor. De personages worden heel karaktervol neergezet. Hun uiterlijk past trouwens ook heel goed bij de natuur van deze mensen en ondoden. De zwarte omlijning van mensen en objecten vind ik vaak te dik. Hierdoor lijkt het immers alsof de figuren naderhand op het decor zijn geplakt. Gelukkig stoort dit niet echt. De inkleuring is goed en zorgt nu eens voor een groezelige dan weer voor een romantische sfeer die telkens goed aansluit bij de situatie.

Besluit: wie van een goed vampierenverhaal houdt dat niet continu hard voortdendert, zit met dit album zeker juist.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.