Recensie

Het land van langvergeten 14 De macht van de stenen


Met nummer 14 is deel 2 van de vierde en laatste cyclus in deze reeks een feit. Nog enkele albums scheiden ons van het definitieve (?) einde van het Land van Langvergeten.

Waar het in deze cyclus en dit album over gaat… Een oud volk, de Liguriërs, bezat een enorme kennis over de natuurwetten. Deze wetten konden ze naar hun hand zetten door middel van speciale stenen die magnetische energie bundelen en ze kunnen gebruikt worden om visioenen op te wekken, terug te keren in de tijd,... Hun kennis dreigt echter misbruikt te zullen worden door een donkere macht. Daarom vroeg de dwerg Rabal, de bewaker van de Ligurische erfenis, aan Thierry Jolinon om hem te helpen een splinter van de zwarte steen terug te brengen. Als dit niet lukt zou de mensheid wel eens donkere tijden tegemoet kunnen gaan.
Thierry is echter nog niet klaar om deze taak op zich te nemen en besluit even te genieten van de rust en de liefde. Hij haalt Aline, zijn geliefde, op uit het land van Langvergeten en keert ermee terug naar het Parijs van de 21ste eeuw. Veel rust is hem echter niet gegund, mede omdat de zus van Aline verliefd is geworden op hem. En dat brengt nogal wat verwikkelingen met zich mee...

Om eerlijk te zijn was ik allerminst opgetogen toen ik deel 13 las. Het verhaal leek me behoorlijk dunnetjes, verward en vergezocht. Gelukkig evolueerde dit positief in ‘De macht van de stenen’. Makyo zit nog niet op kruissnelheid, maar hij levert toch een beter album af dan in deel 13. Het tijdreizen van Thierry lijkt wel een eenvoudige oplossing te bieden voor tal van verkeerd uitdraaiende beslissingen, maar de reden dat zijn ingrijpen in het verleden vaak lijkt te mislukken, heeft andere oorzaken dan je zou denken. Het maakt alles plots een stuk interessanter. Eens je mee bent in het verhaal en beseft welke richting er wordt uitgegaan, is dit een aangenaam stukje vertier. Hopelijk kan de scenarist de positieve evolutie verder zetten zodat ook deze hele cyclus de moeite waard is.
http://www.bedetheque.com/media/Planches/PlancheA_41822.jpg
Ook voor dit album nam de jonge Laval Ng Man Kwong de tekeningen voor z’n rekening. Met succes, moet ik zeggen. De stijl en sfeer uit de rest van de reeks bleef bewaard, maar toch zijn de tekeningen meer afgelijnd waardoor alles duidelijker uitkomt. Er is trouwens een positieve evolutie merkbaar ten opzichte van het vorige deel, wat beloftevol is naar de komende nummers.

Besluit: het beste is er af, maar gelukkig krijgt de vierde cyclus dankzij dit deel weer wat meer zin en spanning. Toch benieuwd hoe dit gaat aflopen...



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.