Recensie

El Niño 6 De honderdtwintigdagenwind


El niño is een stripreeks die eigenlijk is afgewerkt na vijf delen. Daarin ging de verpleegster Vera Mikaïlovic op zoek naar haar tweelingbroer Kolya. Vera is een Roma en werd door haar vader, een violist meegenomen naar Frankrijk. Om een of andere reden liet hij zijn zoon achter in Moldavië. Pas na het overlijden van haar vader ontdekt ze het bestaan van haar siamese tweelingbroer. Ze waren nog met de hand aan elkaar verbonden, vandaar het litteken op Veras hand.
Door haar werk voor het internationale rode kruis kwam ze op het spoor van haar broer die een bestaan als piraat leidde in Azië en in Ecuador, waar hij de bijnaam El niño kreeg. Maar dit verhaal kende dus een ontknoping op het einde van het vijfde deel. Eigenlijk past de naam van de reeks niet bij het hoofdpersonage, een reeksnaam als Vera klonk misschien minder mysterieus maar zou wel veel gemakkelijker zijn om te typen!

Met dit zesde deel dat een titel heeft om een scrabblewedstrijd te winnen zijn we twee jaar later, meerbepaald in 2003. Vera stortte zich op vrijwilligerswerk om de dood van haar broer te verwerken, daarnaast werd ook Irina, Kolyas dochter van haar afgenomen. We vinden Vera dan ook terug in een woelig gebied: ze werkt in Afghanistan, bij een hulporganisatie die zich inzet voor vrouwen met tuberculose. Ze houdt direct van het land, maar houdt het land wel van haar? Ze is eigenlijk een vrijgevochten vrouw met een eigen mening en een sterk rechtvaardigheidsgevoel, kortom allemaal dingen die moeilijk liggen in een land dat nog maar net bevrijd is van de taliban, maar waar vrouwen niet veel in de pap hebben te brokken. De meeste krijgsheren zijn blij met het verdrijven van de taliban maar staan nogal afwachtend te kijken naar de nieuwe overheersers, want dezelfde mensen die onder één hoedje speelden met de taliban raken nu ook weer aan de macht Doordat Vera een vrouw thuis wil verplegen raakt ze ook betrokken in de onderlinge strijd tussen de verschillende groeperingen. Christian Perrissin kon me ook nu weer overtuigen met zijn verhaal al stond ik er eerst sceptisch tegenover, want alles leek me al verteld. Maar door de job van Vera kan je haar natuurlijk wel gemakkelijk in een interessante omgeving plaatsen om een mooi verhaal te vertellen. Zo zien we ook eens een kant van het Afghaanse conflict die toch niet zo bij ons onder de aandacht is geraakt.
De tekeningen van Boro Pavlovic zijn prachtig en levendig, wat soms nogal een probleem is voor realistische tekenaars, alleen mocht ook het kleurgebruik wat levendiger zijn voor mij.
Dit eerste deel van een tweeluik verscheen al in 2008 in het Frans dus het vervolg en einde van het verhaal kunnen we vlug te weten komen. Al is het uitgifteschema van Arboris niet altijd betrouwbaar.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.