Recensie

De killer 13 Vluchtlijnen


Met dit dertiende deel komt er een einde aan deze prachtige reeks. In drie cycli leerden we deze afstandelijke huurmoordenaar beter kennen. In de eerste cyclus van vijf delen stond zijn job centraal: hoe hij in het vak is gerold, wat hem een goede killer maakt, hoe hij zich voorbereidt op een opdracht en hoe je kan leven met zo’n werk. Daarnaast stond zijn eigen leven op het spel door één job die bijna verkeerd afliep. Naast de politie kreeg hij ook de Columbiaanse maffia achter zich aan.
In de tweede cyclus werkt onze anonieme killer samen met de maffia en Cuba om legale activiteiten te ontwikkelen in de oliesector.
In de laatste cyclus staan Haywood, Killer en Mariano aan het hoofd van hun oliefirma en lijkt alles op rolletjes te lopen, maar de Amerikanen, sorry, verenigde staters, blijven zich roeren. Als Mariano dan drugs begint te nemen om aan de druk van zijn firma en zijn politieke carrière te kunnen voldoen, raken de poppen aan het dansen.
In dit laatste deel gaan Haywood en Killer elk hun eigen weg nadat ze bij de peetvader het hoe en het waarom van de dood van Mariano hebben verklaard. Ook nu weer is de killer nergens veilig en wordt hij opgejaagd. Kan de man eindelijk rust vinden na zo’n carrière?
http://i1183.photobucket.com/albums/x468/bartbostyn/stripinfo/killer.jpeg
Opvallend in de hele reeks is dat de killer nooit met zijn voornaam werd aangesproken, behalve tijdens een toevallige ontmoeting met zijn zus in Parijs. Naast een onsympathieke held waren het vooral de actie en de overpeinzingen van onze killer die het verhaal speciaal maakten. Met historische anekdotes en statistieken maakte hij ons duidelijk dat hij het mensdom niet zo hoog inschatte. Zijn maatschappijkritiek is na al die tijd niet verminderd, er zat zelfs enige evolutie in zijn gedachten nadat hij samen begon te werken met de Cubanen en nadat hij vader werd van een zoon.
Ook de tekeningen van Matz verdienen nog eens een extra vermelding. Zijn filmisch gebruik van de bladspiegels, kleurgebruik en schaduwwerk vind ik fantastisch. Ook opvallend is dat zijn lijngebruik fijner werd naargelang de reeks vorderde.

Kortom, Matz en Jacamon zorgden er voor dat tekeningen en tekst uitgroeiden tot een sterke reeks waarvan zeker de eerste cyclus in niemands boekenkast mag ontbreken!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.