Recensie

De vijfde Beatle 1 De Brian Epstein story


De vijfde Beatle. De Brian Epstein story. Ik wist niet goed wat me te wachten stond: een biografische strip over het leven van de manager van de Beatles? Of het verhaal van de Beatles vertelt door zijn ogen, liefst met wat smeuïge details? Het werd veel meer dan dat...
In 3 delen wordt ons een inkijk gegeven in de persoonlijkheid van de complexe figuur die Brian was. Deel 1 toont hoe Brian en The Boys elkaar leren kennen, hoe zijn geloof in hen samen met zijn gedrevenheid en commercieel instinct van 4 muzikanten The Fab Four maakt. In deel 2 zijn ze op het toppunt van hun roem , maar Brian blijft eenzaam. Deel 3 beschrijft de onvermijdelijke ondergang van de manager, wat ook mee tot de split van The Beatles leidde.
Het verhaal van Brian Ep-stien, en niet Ep-stain, is dat van een man die altijd op zoek blijft naar “vrede, liefde en erbij horen”. Het is meesterlijk verteld, waarbij de tekeningen en vooral ook inkleuring extra diepgang geven.
Doorheen het hele verhaal worden veel contrasten gebruikt, waardoor bepaalde aspecten van Brians persoonlijkheid nog meer in de verf komen te staan. Een gesprek tussen Colonel Parker, manager van Elvis, en Brian wordt uitgesponnen over 5 pagina’s. Een groter contrast als type manager kan er niet zijn dan tussen beiden. De inhalige, in dollartekens denkende Colonel zit aan de ene kant van de tafel met talrijke schotels die hij gulzig binnen schrokt; de verfijnde Brian heel ver, alleen, sober, aan de andere kant. De hele scene baadt in de gouden kleur die eigen is aan het wereldje waarin de Colonel zich beweegt.
Een ander contrast maakt misschien wel het wezen uit van het hele verhaal: Brian telefoneert vanuit zijn bed met zijn moeder. De dialoog wordt op tekeningen gezet die Brian alleen in zijn bed tonen afgewisseld met tekeningen die de leuke drukte van het Beatle-zijn weergeven. Het eindigt dan ook met de bekentenis dat “als het gegil verstomt dan is het stil... en eenzaam.”
De uitgave is zeer verzorgd en als toetje krijgen we nog een aantal schetsen en wordt de werkwijze van de auteurs wat toegelicht, iets waar een rechtgeaarde stripliefhebber altijd blij mee is.
Tot slot een woord van lof over de cover. Zelden dekt die zo goed de lading als in dit geval. Op de voorgrond The Beatles, vreugdevol springend. Maar ze zijn groengrijs, grauw gehouden. De kleur is voor de man op de achtergrond: Brian. Hij is gekleed als matador en zijn rode doek loopt door naar de achterkant en hierin komen de elementen voor die zijn leven zo bepaald hebben. In een Klimtiaans aandoende tekening herkennen we papaverbloemen, pillen, psychedelische cirkels en lijnen, het universele symbool voor mannen (het cirkeltje met pijltje), en enkele (doods)hoofden met verwijzing naar liefde en artsen. Prachtig!

Voor mij nu al één, misschien wel het, striphoogtepunt van het jaar!




Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.