Recensie

Een deken van sneeuw 1 Een deken van sneeuw

Persepolis INT 1 Integraal


Marjane Satrapi, 1969 geboren in Iran (Perzië)
Craig Thompson, 1975 geboren in de U.S.A.

Twee levens, twee verhalen, twee autobiografieën, twee strips.

Behalve de bovenaangeduide overeenkomsten, hebben we hier te maken met twee personen die allebei in hun jeugd werden geconfronteerd met godsdienst in de vorm van kleinzieligheid en intolerantie. En nog een reden die een vergelijking rechtvaardigt is gelegen in de overeenkomstige tekenstijl die ik, en daar bedoel ik absoluut niets negatiefs mee, typeer als eenvoudig kinderlijk, wat iets heel anders is dan kinderlijk eenvoudig.

De tegenstellingen liegen er ook niet om: Marjane is een meisje die zich bepaald niet de kaas van het brood laat eten, met een mening die ze niet onder stoelen of banken zet. Graig is een stil, verlegen jongetje, die onderaan in de pikorde staat.

Ik heb wel eens eerder twee strips met elkaar vergeleken, maar in dit geval komt het neer op het vergelijken van twee levens (tenminste de jeugdjaren, en in Satrapi's geval nog iets meer). Je kunt je afvragen of het ene leven interessanter is dan het andere, afgemeten aan het aantal ingrijpende gebeurtenissen. Zo bekeken is Satrapi's leven stormachtiger en boeiender dan dat van Thompson. Het gaat er echter ook om hoe levens beleefd worden en het is die beleving die deze strips zo leesbaar en indrukwekkend maken. Omdat de auteurs zo verschillend zijn is hun beleving anders en ook de verhaaltrant.

Marjane is een extrovert type en dat is aan de strip te merken. Er is nauwelijks een plaatje te vinden zonder tekst. Als kind kon ze al flink haar mondje roeren. Ondanks haar grote incasseringsvermogen was er veel dat ze als onaangenaam, verdrietig of slecht ervaren heeft. Haar leven was geen rozengeur en maneschijn. Bijna alle figuren zijn zwart tegen een witte achtergrond en dat maakt een sombere indruk.
Marjane hanteert een tekenstijl die me soms aan emoticons doet denken. Verdriet of teleurstelling: neerhangende mondhoeken. Verbazing: grote ogen en streepjes. Verdriet: enkele grote druppels. Uiterst eenvoudige middelen met groot resultaat. Heel direct en zeer begrijpelijk.

Als introvert is Graig veel minder spraakzaam en dat levert veel bladzijden op zonder een enkel woord. Zijn gevoelsleven drukt zich uit in tekeningen die veel lichter zijn en zijn gelukkige momenten (vaak prachtig decoratief uitgebeeld) liegen er niet om.
Graig speelt meer met kaders en is geraffineerder, maar schiet in duidelijkheid ook niets tekort.

Duizenden kilometers van elkaar verwijderd en onder totaal verschillende omstandigheden leven twee jonge mensen, die zich ontworstelen aan de druk die twee verschillende religies op hen uitoefenden. Beiden hebben ook hun ervaringen met het andere geslacht, maar hoe anders zijn de reacties.
Dit zijn strips die je, net als goede romans, iets kunnen leren. Andere mensen leren kennen en begrijpen, is altijd een verrijking, ook al gebeurt dat door middel van een strip. Dat men zich hierbij ook nog kan amuseren maakt het lezen van deze strips helemaal de moeite waard. Beide strips zijn gelardeerd met grappige belevenissen, zodat het geen moeite kost om ze achter elkaar uit te lezen.

Deze albums zijn meer dan alleen aanraders, zij horen tot de top.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.