Recensie

Antarctica 2 Overwintering


Als kind gaf ik ooit een spreekbeurt over Roald Amundsen. Het idee was bij me opgekomen door een verhaal van Oom Wim, in een heel oude Robbedoes uit de jaren 50 van mijn vader. Het illustreert alleszins de fascinatie die deze epische wedstrijd tussen Scott en Amundsen naar de zuidpool had. Ik betwijfel evenwel of ik toen het woord episch kende, en het gebruiken was al zeker geen optie...

Nu, zowat 40 jaar later, wordt het verhaal herverteld. In 3 delen zullen we de lotgevallen van de beide poolreizigers vernemen. Volgens de achterkant zijn ze gebaseerd op de reisverslagen van beide protagonisten. Verhaaltechnisch wordt de authenticiteit verweven met een behoorlijke portie fictie, onder de vorm van een liefdesverhaal tussen een Oostendenaar met de erg Vlaams klinkende naam Knut Larsson en de half Schotse half Normandische Maureen, toevallig ook de dochter van Knuts baas. Niet echt geloofwaardig dus, jammer.

Los daarvan kan je de beide verhalen wel beoordelen, en ook hoe ze geïntegreerd zijn in elkaar.

De wedloop naar de zuidpool zal, gezien de reisverslagen waarop men zich gebaseerd heeft, wel goed zijn weergegeven. Dit verhaal boeit ook nu nog, een dikke honderd jaar later. In dit album volgen we de eerste periode op Antarctica, de voorbereidingen om naar de échte pool te vertrekken hebben blijkbaar meer voeten in de aarde (excuseer, het ijs) dan we op het 1e zicht zouden denken. Hoe één en ander af zal lopen op dit vlak weet ik al. Wie 40 jaar geleden in mijn klasje zat en over een goed geheugen beschikt ook, de anderen moeten wachten op deel 3.

Het liefdesverhaal is een liefdesverhaal. Niet speciaal eigenlijk. Het dient gewoon om het andere verhaal niet te droog te maken. Mag gerust, geen probleem, maar had langs de andere kant ook niet gehoeven. Hopelijk verandert dat nog in deel 3.

De verhalen zijn wel goed verweven. Dan krijg je een zicht op de voorbereingen bij de Noren, dan weer bij de Britten, gelardeerd met de lotgevallen van Maureen en Knut. Dat zit goed ineen. Vakwerk van Jean-Claude Bartoll!

Grafisch kan deze stripreeks mij bekoren. De winterse landschappen (ook al speelt dit deel zich af in de zomer) zijn prachtig in beeld gebracht. De inkleuring door Vladimir Davidenko lijkt op elk moment het juiste licht te vangen. Een speciale vermelding toch nog voor de manier waarop Bernard Kölle heel vaak zijn figuren weergeeft. Zonder enige achtergrond namelijk. De aandacht kan dan niet anders dan op de figuur, en gelaatsuitdrukking, liggen. Het dramatisch effect wordt hierdoor geaccentueerd.

Op het hieronder weergegeven voorbeeld is de inkleuring helaas scherper dan wat in het album te zien is.

http://www.planetebd.com/dynamicImages/album/page/large/26/75/album-page-large-26753.jpg

Deze reeks heeft mijn verwachtingen ingevuld. Nog een afsluitend derde deel en we hebben er een mooie trilogie bij. Moest deze reeks al 5 tot 10 jaar ouder zijn zou er waarschijnlijk in 2015 een integrale gepland zijn. En kon een volgende generatie dit als basis gebruiken voor een spreekbeurt op school.







Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.