Recensie

Vier jaargetijden 1 Vier jaargetijden


Wat een klepper.. dat was toch wel het eerste dat bij mij opkwam toen ik de nieuwe van Pedrosa aanschouwde.. een beetje intimiderend zelfs. Maar door de herinnering aan 'Drie schimmen', wat voor mij nog steeds zijn beste prestatie is, begin ik er toch met veel plezier en verwachtingen aan.

https://pbs.twimg.com/media/CPbPhCtWgAAnkz1.jpg

Twijfels op het einde van het leven, een midlifecrisis of de jongeling die nog op zoek is naar zichzelf.. dat is de kern van 'Vier jaargetijden'. Met andere woorden, een zoektocht naar de zin van het eigen leven. Niet zozeer de abstracte zoektocht naar 'de' zin van het leven, maar naar wat jezelf betekend hebt of wil betekenen tijdens je leven. Een meer persoonlijke vraag, die veel emoties losweekt, maar desalniettemin uiterst belangrijk is en wellicht al door veel mensen gesteld is. Doorheen de vier seizoenen wordt die zoektocht in beeld gebracht, bij sommigen zien we dat ze hun eigen antwoord gevonden hebben, anderen zijn zo ver nog niet.

http://www.jetfm.asso.fr/site/IMG/jpg_equinoxes153.jpg

Omdat ieder zijn eigen antwoord vindt, is er enerzijds wel heel wat herkenbaars tijdens de zoekperiode, maar is ieder zijn antwoord anderzijds ook uniek voor die persoon en daarom niet noodzakelijk universeel en perfect voor de lezer. Erg is dat niet, want het wordt ook wel duidelijk gemaakt dat ieder zijn eigen antwoord moet vinden, ook de lezer. Misschien dat het boek kan helpen onderweg maar niet meer dan dat. Dit boek tracht dan ook niet om ieder zijn antwoord te geven, maar gewoon (nu ja.. ‘gewoon’) een mooi en emotioneel verhaal te vertellen over de zoektocht van enkelen.

http://pbs.twimg.com/media/CHy6q2DWoAAnigY.jpg

Er is bijgevolg heel wat nostalgie en melancholie te vinden, maar ook het uitkijken naar de toekomst, hoe kort of lang die nog is. Er is een zekere rust die gevonden wordt, eentje die zeer aangenaam aanvoelt. En toch vind ik dat Pedrosa het hier af en toe te complex voorstelt en vertelt, terwijl het verhaal dat eigenlijk niet nodig heeft. De opzet van seizoenen gekoppeld aan het verloop van de zoektocht, die elk hun eigen sfeer meekrijgen door een andere stijl te gebruiken, vind ik sterk. De artificiële complexiteit breekt hier en daar de vlotheid van het lezen.
Een aantal potentiële lezers zullen zich misschien laten afschrikken door de grote lappen tekst die regelmatig terugkeren, maar ik vond die juist heel verrijkend. De bespreking en inzichten die hier meegegeven wordt, maakt het hele verhaal sterker en blijkt uiteindelijk de zoektocht van de fotografe te zijn. Ik vind dat juist een versterking van het thema en van de andere verhalen.

http://images4.livreshebdo.fr/sites/default/files/assets/images/28012_equinoxes_01_48769.jpg

Zoals gezegd, elk seizoen heeft zijn eigen tekenstijl: aquarel voor de winter, potlood met een paginakleur en slechts enkele andere kleurtoetsen in de winter, kleurpotloden voor de lente en de zomer wordt weergegeven door heldere, opgewekte tekeningen. Ze brengen allemaal hun eigen sfeer. Echter het is zo goed gedaan dat de overgangen steeds moeiteloos verlopen. De tekeningen zijn een echt plezier en iets om te savoureren.

In het kort: Een beetje minder hard proberen en dit had geëindigd met superlatieven, vooralsnog ‘gewoon’ sterk (voor zover dat je dat gewoon kunt noemen, natuurlijk)



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.