Recensie

Aâma 2 De onzichtbare menigte


In een verre toekomst worden acht wetenschappers naar de planeet Ona(ji) gestuurd om er Aâma, een mysterieuze substantie die de toekomst zou kunnen veranderen, uit te testen. Door de grote crisis worden ze echter jaren aan hun lot overgelaten. Conrad Nim, die in dienst is van grote multinationals, wordt er uiteindelijk heen gestuurd om het product terug te halen. In de tussentijd is er echter heel wat gebeurd en de ontvangst op de desolate planeet is dan ook niet echt hartelijk te noemen.
Verloc Nim, de broer van Conrad die de reis meemaakte, is ontwaakt met volledig geheugenverlies maar beschikt over een notitieboekje waarin hij verslag deed van de bizarre avonturen op de planeet. Via deze weg worden de lezers meegenomen naar en geslingerd tussen verleden en heden.
http://i0.wp.com/www.edwardgauvin.com/blog/wp-content/uploads/2014/10/Aama-2-1.jpg
Waar Leo (Aldebaran, Betelgeuze, Antares,...) zijn succes vooral mee dankt aan de prachtige buitenaardse fauna en flora die hij bedenkt, is dit bij Peeters in het eerste deel veel minder van belang. Zijn decors daar waren sober en bevatten slechts een minimum aan vreemde planten en dieren. Zelfs de technologische innovaties blinken uit in het ontberen van veel franjes. Dit schept een heel ander soort klimaat dat mij evenzeer kan bekoren. Je wordt immers veel meer in beslag genomen door de belangrijke essentiële vragen die nieuwe ontdekkingen en uitvindingen met zich meebrengen. Ook de menselijke psyche komt meer tot uiting en het wezen van de protagonisten en hun onderlinge verhoudingen zijn erg prominent aanwezig.
In dit tweede deel zien we echter deels een kentering. De reis over de buitenaardse planeet brengt heel wat originele levensvormen met zich mee die even verrassend mooi als gevaarlijk blijken. Toch neemt dit gegeven het verhaal niet over en blijft de visie op technologie en AI (artificiële intelligentie) de belangrijkste factor samen met het verhaal achter de mensen.
Tijdens de trip door het verbijsterende landschap van Ona(ji) geeft de auteur de lezer heel wat om over na te denken en dan vooral over de maatschappelijke en medische evoluties die we meemaken. Hij drijft de eventuele gevolgen van ontwikkelingen waarvan we nu de kiem planten (AI, vergevorderd medisch ingrijpen tijdens maar ook voor de zwangerschap,...) ver door. Dat de toekomst er allesbehalve rooskleurig zou kunnen komen uit te zien, wordt zo wel pijnlijk duidelijk.
Door die combinatie van een ver doorgedreven toekomstvisie met de daarbij horende problemen, vind ik Aâma science fiction van de bovenste plank.

Echt eenvoudig is dit verhaal niet steeds, maar ondanks het feit dat 3 tijdslijnen (het heden, het recente verleden op de planeet Ona(ji) en het verdere verleden van Verloc) elkaar voortdurend kruisen en er geen duidelijk verschil in tekenstijl is, slaagt de auteur er toch in om de lezer op het juiste spoor te houden. Een spoor dat blijft boeien...

Zoals eerder vermeld houdt Peeters van eerder sobere tekeningen die de aandacht vooral op de mensen vestigt. Het grote voordeel hiervan is dat zijn werk op die manier tijdlozer zal blijven dan veel andere werken. Wie kan immers exact voorspellen hoe onze wereld er binnen x aantal jaren zal uitzien? De kleuren zijn warm en staan in schril contrast met veel andere blitse science fiction-verhalen. Dit schept een realistischer klimaat.

Besluit: als ware SF-fan kan ik niet anders dan dit album sterk aanbevelen aan gelijkgestemden!





Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.