stripINFO.be gebruikt cookies voor het bewaren van logingegevens en voorkeuren. Geen persoonlijke data wordt hierin bewaard.
Door de site te gebruiken accepteer je het gebruik van deze cookies. Deze melding verbergen
Snel naar links, fluks rechtdoor, scherpe bocht naar rechts en ondertussen doorstoten naar het zevende en laatste level . Waar men in een schier eindeloze gang moet uitwijken voor aanstormende auto's, een leger fanatiek vurende huurlingen en ninja-sterren die je links en recht om het hoofd vliegen. Aan het eind van de gang wacht je welverdiende beloning, je opent de geheime deur… TSJAKA een neervallende valbijl hakt genadeloos je hoofd eraf. Game over!!! Wat de gefrustreerde speler of spelers een tirade aan scheldwoorden en schuttingtaal laat uitbraken die vast en zeker niet bestemd zijn voor menig kinderoor. Eens de adrenaline terug gedaald tot normale waarden wordt er opnieuw gegrepen naar de spelconsole. Waar men tegen beter weten in de game heropstart en de strijd aangaat met de bedenker van het spel. Net zoals het naamloze figuurtje uit de populaire stripserie “Game Over” een nevenreeks van het al even populaire stripfiguurtje Kid Paddle. Pagina's lang laat de hoofdfiguur zich terroriseren en kleineren door het spel. Steeds na elke mislukte en ondoordachte poging zet hij steevast opnieuw zijn leven op het spel. Dit om één of andere onbereikbare uitgang op te sporen of zijn geliefde prinses te bevrijden van de meest vreemde creaturen die haar omringen. Een prinses die onze held meermaals het vuur aan de schenen legt. Meer dan eens verziekt ze danig de boel door haar niet te stuiten ongeduld of onhandigheid waardoor menige reddingspoging finaal de mist ingaat. Het is voor hen telkens opnieuw geconcentreerd uitkijken naar valstrikken, valkuilen, brandende lonten verbonden aan dynamietstaven en alles verschroeiende lazers. Zelfs een niet te stuiten niesbui kan dodelijk aflopen. Hoe ze ook maar hun best doen, steevast loopt het voor één der figuurtjes foutief af. Is het niet de prinses die platgewalst wordt dan is het wel onze hoofdfiguur die aan één of ander bijtende vloeistof ten onder gaan. Telkens prijkt aan het einde van het spel in grote niets aan de verbeelding overlatende letters de woorden GAME OVER.
Hoe bedenkers Midam en Patelin er telkens opnieuw in slagen om nieuwe gags te bedenken is ons een raadsel. Na dertien albums zit er zeker en vast nog geen sleet op de formule. We weten perfect hoe de gags zullen eindigen, maar telkens opnieuw kijken we uit naar wat de bedenkers nu weer uit hun mouw schudden om een geloofwaardig einde op te bouwen. Af en toe is het er flink over, maar dat vinden we nu juist het leuke aan deze serie. De tekeningen van Midam in samenwerking met Adam zijn sober, ontdaan van alle franjes. Er wordt niet meer decor getekend dan nodig voor de uitwerking van de grap. Hierdoor blijft de lezer gefocust op de gag en wordt zijn aandacht niet afgeleid door futiliteiten. Hopelijk hebben de bedenkers nog kasten en laden vol met sublieme ideeën en gaat de reeks nog jarenlang door. WG.