Recensie

Woestijnvalk 5 Novgorod


Er zijn reeksen die van bij de lancering hoge toppen scheren. Deze lijden soms onder het verlangen van auteurs, en uitgevers, om het succes te melken. Volgende albums verminderen zienderogen in kwaliteit en men kan zich afvragen waarom we de reeks dan nog blijven volgen.

Bij andere reeksen overkomt ons dan soms het omgekeerde. Na een eerder slap begin wordt het beter. Woestijnvalk, een vliegeniersreeks die zich afspeelt in WO2, is zo een reeks.

Zwitser Franz Zumstein begon aan Woestijnvalk te tekenen in 2004 maar kon het project niet verder zetten wegens "druk druk druk". Het eerste album werd dan ook pas in 2009 afgewerkt. In de 1e cyclus, die 3 verhalen omvat, is Ali achtereenvolgens zero, dan hero: van Arabische jongeling wordt hij meteen toppiloot bij de Duitsers, vervolgens bij de Italianen, dan als Pool bij de Engelsen. Zelfs zijn liefje Aïcha kan meteen als de beste vliegen en presteert het tijdens haar 1e vlucht te zeggen "Ik heb me laten pakken als een groentje". De eerste verhaallijn is dan ook met de haren getrokken en enkel een excuus om vliegtuigen allerhande te kunnen tekeken.

Zoals gezegd is er beterschap waarneembaar doorheen de albums. Vooral grafisch dan. Nog steeds worden de vliegtuigen als leidraad gebruikt. Steeds fraaier uitgewerkt, ook de gelaten krijgen meer diepgang. Dus grafisch zit het wel beter in het 5e album dan bij het begin van de reeks.

http://www.editions-delcourt.fr/images/planches/faucon-du-desert-05-novgorod_3.jpg

Om niet telkens dezelfde vliegtuigen te moeten tekenen neemt Zumstein zijn toevlucht tot een volledig nieuwe verhaallijn: plots trekken we van de woestijn naar het winterse Rusland. Hier ontmoeten we een andere valk, de Rode, die een ingenieus systeem heeft opgezet om de lokale bevolking te beschermen, zeg maar af te persen. De Rode Valk blijkt de Woestijnvalk goed te kennen en dat heeft zijn redenen.

Het moet daar bovendien een polyglotte wereld zijn, want iedereen spreekt ieders taal. Ali is Arabier en spreekt blijkbaar vlot Duits, Italiaans, Engels. Accentloos want hij kan zich in oorlogstijd vlot voor 1 van hen laten doorgaan. Italianen spreken vloeiend Russisch, en ook Aïcha kan vlot met een Italiaan converseren.

Nog een opvallend punt is de bijzonder ongeloofwaardige recyclage van figuren. Voor een reeks die een zeker realisme nastreeft is dit eerder storend.

De uitgave bij Daedalus is zoals steeds verzorgd. Naast de cover krijg je als je het album opent eigenlijk telkens een tweede cover. Leuk toetje vooraf.

Voor liefhebbers van oude vliegtuigen is deze reeks ongetwijfeld een aanrader. Anderen zullen de verhaallijnen vermoedelijk wat te licht en ongeloofwaardig vinden.







Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.