Recensie

Knights of Sidonia 1 Tome 1


Op de achtergrond schalt Black Holes & Revelations van Muse uit de luidsprekers. Dat terwijl ik aan de laatste pagina’s van Knight of Sydonia bezig ben van Nihei Tsutomu. Dat lijkt een perfecte combinatie te zijn, terwijl Muse aan hun laatste nummer bezig is van dit album (knight of Cydonia) kan je geen passender einde van beide medium voorstellen, het lijkt wel of ze voor elkaar gemaakt zijn. En dat is niet een beetje toeval. Beiden zijn Sci-fi getinte meesterwerken waar deze Manga uiteraard iets langer duurt dan het muziekstukje van Muse. Maar we gaan het niet over muziek hebben.

Sidonia, een overlevingsschip, dat al meer dan duizend jaar door de ruimte zwerft en hiertoe gedwongen werd door een aanval op onze Aarde, door een niet bijster intelligent maar gigantische grote planetendoder. Op dit schip leven nog honderdduizenden mensen al generaties lang met elkaar. De voornaamste taak van de inwoners is de aanvallen, van deze door instinct gedreven massaal grote vijand dat hen op een instinctieve manier in het kielzog volgt, af te slaan met gigantische AstroMechs. Spijtig genoeg voor het voorbestaan van de mensheid zijn er selectie criteria, want niet iedereen kan de enorme Astromechs zomaar bedienen. Uiteraard komen er uit deze selecties niet zo veel piloten.

Nihei Tsutomu is een manga artiest die niet echt de populairste paden betreed. Met zijn vorige titels Blame! en Biomega schreef en tekende hij duistere megacity dungeons verhalen die zeer diep en zwaar waren uitgewerkt. Geen echt populaire uitgaven maar zeer gesmaakte en diepzinnige verhalen voor mensen die graag het wat donkerdere werk opzoeken. Het zijn niet voor niets allemaal Seinen verhalen en geen Shonen voor jongeren.

Knights of Sydonia is dus zware kost? Neen, eigenlijk is het al heel wat lichter dan zijn voorgaande populaire reeksen en ook van een andere insteek. In het begin is het weliswaar geen lachertje. Tsutomu is een donkere verteller en veel hoop lijken de overlevenden op Sydonia niet te hebben. Zeker niet omdat hij steeds meer elementen inbouwt waardoor je voelt dat de mensheid het altijd maar moeilijker krijgt om voor te blijven op de ontwikkeling van de slechte massa die aan intelligentie wint. Maar als je hierdoor bijt dan zal je wel merken dat er stilaan meer en meer positievere dingen worden ingebouwd in het verhaal om toch meer en meer je een over-winnings gevoel te geven. Je staat zowiezo achter de mensheid, want ook al is het fictief, we laten ons niet zomaar doen door gelijk wie. Als ras zijn we dan ook veel te inventief en aan boord van de Sydonia zijn er zeker middelen en mensen genoeg (in de vorm van grote mega bedrijven) om het te overleven. Ook wordt het verhaal gekruid met kameraadschap wat onder piloten onontbeerlijk lijkt. Ja de menselijke warmte die hij inbouwt doet het tweede deel van deze reeks zeker goed.

Zwart-wit met soms al eens enkele pagina’s in kleur is de nog steeds gangbare mode en ik vermoed dat het ook niet zo snel zal veranderen in de Japanse stripkunst. Ook hier is Tsutomu een meester. Hij weet perfect hoe je het in beeld moet brengen: actie, pijn, mislukking, plezier, mistroost worden op eenvoudige en meesterlijke manier weergegeven. Ook wordt je elke tankobon verrast met een fullsize pagina van een plaats in het interieur van Sydonia, waarmee hij dan weer aansluit bij zijn liefde van futuristische dungeons tekenen. Het geheel is prachtig afgewerkt en de kleinen foutjes dek je met de mantel der stripliefde.

Uiteindelijk is het is een verhaal dat zwaar inzet op het overleven van de mensheid en waar je gaande weg het gevoel krijgt dat je dit gaat overleven of toch niet? Tsutomu's derde reeks is Japanse Scifi kwaliteit voor volwassenen van de hoogste plank.



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.