Recensie

14-18 3 Le champ d'honneur (Janvier 1915)


http://i.imgur.com/G7OhdDx.jpg

Januari 1915. Ergens aan het front… Wat voorspeld werd als een korte oorlog tegen de Teutoonse heerscharen is op een sisser uitgelopen. Het Franse opperbevel heeft zich verkeken op een sterk en vastberaden Duits leger. De loopgravenoorlog vat aan en beide legers graven zich in. Het lijkt een uitzichtloze strijd te worden. Te midden van al het oorlogsgeweld treffen we in een eenheid ons groepje dorpsbewoners aan, die gelijktijdig onder de wapens werden geroepen, en die we reeds beter leerden kennen in de twee eerder verschenen albums. Terwijl de mannen het uitdiepen van de loopgraven uitvoeren wordt korporaal De Bernanceaux bij zijn oversten verwacht. Ze zadelen hem op met een bijzondere missie. Hij moet met zijn mannen via het onbeschermde niemandsland de Duitsers frontaal aanvallen. Als de korporaal erop wijst dat er betere sluipwegen zijn om de Duitse stellingen aan te vallen komt de aap uit de mouw. Het is de bedoeling dat ze opgemerkt worden. Waardoor de Duitsers hun vuurkracht op de aanvallers zouden richten, waarna eens hun aandacht is afgeleid, het gros van het Franse leger hen in de rug zal aanvallen. Ondanks alle protesten van de korporaal moet en zal de operatie uitgevoerd worden. Hij zal als het ware zijn mannen naar de slachtbank leiden. De aanval wordt een fiasco en na afloop van de strijd heeft het Duitse leger geen meter zwaar bevochten grond prijsgegeven.

http://i.imgur.com/1h0yMF6.jpg

Het scenario van Corbeyran toont ons de oorlog van de kleine man. Die door het opperbevel als slachtvee wordt behandeld en die gedwongen wordt om het ene dwaze plan na het andere uit te voeren. Waarbij ze bij bosjes weggemaaid worden door het sterkere en beter uitgeruste Duitse leger. Het scenario bied ons niet alleen oorlogsgeweld, maar toont ons eveneens hoe de soldaten met dit alles omgaan. Waar het voortdurend op elkaars lip zitten de gemoederen meer dan eens verhit. Waarbij persoonlijke vetes uit hun vroegere leven meer dan eens met de vuist worden beslecht. Af en toe wordt er ook gebruik gemaakt van een aantal flashbacks naar het thuisfront. Waar hun dorpsbewoners, verloofdes of vrouwen nauwelijks beseffen wat er aan het front gaande is. De tekeningen van Etienne Le Roux zijn tot in de puntjes uitgewerkt. Ze tonen ons hoe het dagelijkse leven er aan het front verloopt. Hij toont ons een winters met sneeuw bedekt landschap dat doorsneden wordt door loopgraven. Waar eens de veldslag aanvat de regen met bakken uit de hemel valt, en het winters landschap omgetoverd wordt in een ware modderpoel. De inkleuring van Jérôme Brizard is somber en donker uitgevoerd. Waardoor de grauwheid van het dagelijkse bestaan van de frontsoldaten extra geaccentueerd wordt. De strip 14-18 is beklijvend en laat je achter met een gevoel van machteloosheid. WG.

http://i.imgur.com/1wT2NGT.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.