Recensie

Okko 10 De cyclus van de leegte - Deel 2


Het tiende album uit de serie Okko, sluit niet alleen de vijfde cyclus af, maar betekent eveneens het definitieve einde van deze albumreeks. Iets wat maar langzaam tot ons doordringt, maar wat een goede verstaander reeds kon opmerken in het negende album. Na een misverstand met een onschuldige noedelverkoper, waarbij deze laatste gedood werd door Okko, is het genoeg geweest voor onze held. Hij beseft dat hij oud wordt en besluit zijn katana voorgoed op te bergen,voor er nog meer onschuldige slachtoffers vallen. Hij heeft genoeg van de duels, de kreten van pijn en het in het rond spattende bloed. Zijn trouwe vrienden, die onze samoerai al jaren vergezellen, zijn als door de hand Gods geslagen. Zeker als hij hen vertelt, dat hij zijn laatste jaren rustig wil doorbrengen in het klooster van: “De Barnstenen Manen”. Omwille van hun samenhorigheid besluiten allen om hem te vergezellen op zijn tocht naar het klooster.

http://i.imgur.com/J1t07c3.jpg

Tijdens deze tocht die twee albums beslaat blikken we via Noshin, de zuipschuit van dienst en de persoon die meer dan eens de nodige humor in de verhalen brengt, terug op Okko’s verleden. Zijn opstandige jeugd, het zich afzetten tegen orde en gezag, maar ook het treuren om zijn verdwenen moeder. Maar we ontdekken eveneens de waarheid over Noburo, de grote gemaskerde demon, die al jarenlang Okko trouw dient in voor- en tegenspoed. Ook het verleden van Noshin, de man met de befaamde droge lever en zijn jammerlijke mislukking als kloosterling wordt hier netjes uit de doeken gedaan. Net als zijn verbondenheid met de natuurgeesten. Gelukkig werd hij opgepikt door Okko, waardoor zijn leefomstandigheden heel wat verbeterden. Laten we vooral de leerling van Noshin, Tikku niet uit het oog verliezen. Het is door diens nieuwsgierigheid dat Noshin, tijdens hun lange tocht naar het klooster, het levensverhaal van Okko aan Tikku openbaart.

http://i.imgur.com/hOrrGeP.jpg

Het scenario en tekeningen berusten bij de Franse tekenaar Hub (Humbert Chabuel) een ware perfectionist in zijn professie. Hij weet in zijn scenario’s avontuur, geweld en zwaardgevechten perfect te combineren met fantasy. Waardoor men als lezer soms ondergedompeld wordt in de vreemdste situaties. Maar ondanks het mysterieuze in de verhalen komen ze waarheidsgetrouw en boeiend over. Iets wat we ook terug vinden in zijn tekeningen. Hub besteed niet alleen aandacht aan de hoofdfiguren, maar tevens worden alle bijfiguren tot in detail uitgewerkt. Net als zijn decors, zij brengen het middeleeuwse feodale Japan opnieuw tot leven in al zijn kleur en pracht. Dit tiende album, net als het negende, zijn een waardige afsluiter van een schitterende reeks. WG.

http://i.imgur.com/hqAVxNH.jpg



Dit is een recensie van een gebruiker.